مهرداد مرتضایی - استادیار گروه کامپوزیت دانشگاه صنعتی مالک اشتر
حسین مهدوی - دانشیار گروه شیمی دانشگاه تهران
مسعود ایزدی - کارشناس ارشد مهندسی پلیمر دانشگاه صنعتی مالک اشتر

غشاء الکترولیت پلیمری جامد قلیایی جدیدی که برای هدایت یونهای هیدروکسیل آماده شده است با استفاده از مواد پلی وینیل الکل، پلی وینیل پایرالیدون و تترااتوکسی سیلان با استفاده از فرآیند سل- ژل برای دستیابی به ذرات سیلیکای هیدرولیز شده و با بهره گیری از فرآیند ریخته گری محلول برای تولید غشاء و در حضور گلوتار آلدهید بعنوان کراسلینک کننده و با استفاده از خواص شبکه های پلیمری در هم نفوذ کرده و بدنبال آن غوطه ور ساختن در محلول سدیم هیدروکسید تولید گردیده است. خواص فیزیکی- شیمیایی این غشاء با استفاده از آزمون های طیف سنجی مادون قرمز، آنالیز حرارتی، میکروسکوپ الکترونی روبشی بررسی شده است.میزان ظرفیت تبادل یون این غشاء به نسبت PVP:PVA و همچنین درصد ذرات 2 SiO هیدرولیز شده وابسته است. هدایت یونی این غشاء نیز تا حد زیادی به نسبت PVP:PVA و درصد ذرات سیلیکا و همچنین میزان غلظت NaOH وابسته است. طیف سنجی مادون قرمز، هدایت یونی بالا و IEC بالای غشاء را به میزان گروههای OH زیاد در درون ساختار غشاء متوجه می سازد. آزمون SEM نیز نشاندهنده توزیع ذرات 2 SiO در سطح غشاء و احاطه شدن این ذرات توسط PVP از طریق ایجاد پیوند میان گروههای C=O - پلی وینیل پایرالیدن و OH - موجود بر روی 2 SiO می باشد.

پیل سوختی قلیایی، فرآیند سل -ژل، هدایت یونی، ظرفیت تبادل یون، هیدرولیز PVP/TEOS شبکه های در هم نفوذ کرده پلیمری، غشاهای هیبریدی، روش ریخته گری محلول