ابراهیم مهدوی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی توسعه روستایی دانشگاه تهران
سارا مخت - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی توسعه روستایی دانشگاه تهران
حسین خوشبخت - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی توسعه روستایی دانشگاه تهران

مدیران و برنامه ریزان گردشگری معتقدند، جامعه میزبان برای رشد و توسعه گردشگری ظرفیت معینی دارد و رشد فراتر از حد ظرفیت آن، منجر به بروز پیامدهای اجتماعی و زیست محیطی خواهد شد و پس از مدتی کاهش منافع سرمایه گذاری های گردشگری را درپی خواهد داشت. تعیین آستانه تحمل حوزه مقصد از دو بعد جامعه میزبان و میهمان گردشگران صورتمی گیرد. هدف این تحقیق ارزیابی و تعیین آستانه تحمل حوزه گردشگری روستاهای شهرستان چالوس می باشد. روش تحقیق، پیمایشی زمینه یابی و اکتشافی، توصیفی، تحلیلی می باشد ابزار اصلی این تحقیق پرسشنامه می باشد. روایی پرسشنامه توسط متخصصین امر مورد تأئید قرار گرفت و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ مورد سنجش قرار گرفت و از ضریب اطمینانی قابل قبول برخوردار بود 0/85 و جمع آوری داده ها به وسیله نرم افزار Spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های تحقیق نشان می دهد، از بعد جامعه میزبان در رابطه با نوع گردشگران خود ظرفیت تحمل متفاوتی دارد. به طوری که با توجه به عملکرد گردشگران خانه دوم، ظرفیت تحمل حوزه به آستانه خود رسیده است اما در رابطه با گردشگران با اقامت حداقل یک شب گردشگران اقامتی اشباع آستانه ظرفیت تحمل مورد تایید نمی با شد. همچنین از بعد جامعه میزبان، وضعیت ظرفیت تحمل، تحت تاثیر نگرش مردم نسبت به نوع گردشگران موثرتر به لحاظ اقتصادی، نوع گردشگران مطلوب به لحاظ عملکردی میزان تاثیر گذاری بر محیط، میزان وابستگی اقتصاد حوزه به گردشگری، آینده اقتصادی حوزه تحت تاثیر گردشگری، منافع شخصی افراد از گردشگری و میزان آگاهی و حساسیت مردم نسبت به مسایل محیطی حوزه، می باشد.

آستانه تحمل، اثرات اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، جامعه میزبان، اثرات گردشگری، چالوس