بررسی ساختار الگوریتم دسترسی چندگانه با تقسیم کد در شبکه بر تراشه

تکنیک دسترسی چندگانه با تقسیم کد به تازگی به عنوان یک مکانیسم اتصال جدید در شبکه بر روی تراشه پیشنهاد گردیده است. گذرگاه های ارتباطی که از این روش استفاده می کنند در مقایسه با گذرگاه های مبتنی بر دسترسی چندگانه با تقسیم زمانی دارای ویژگی های بهتری از نظر جداسازی و پیوستگی کانال در حوزه زمان است. زیرا کانال های ارتباطی و گذرگه ها توسط کدهای جداگانه ای تقسیم می شوند. ک دهای استفاده شده در تکنیک دسترسی چندگانه با تقسیم کد باید دارای ویژگی مستقل و متعامد باشد. به همین دلیل در شبکه بر تراشه هایی که از این تکنیک بهره می گیرند، بسته های داده از منابع مختلف می توانند به صورت مستقیم و همزمان به سمت مقصد مورد نظر حرکت کنند. در نتیجه میزان تأخیر ا نتقال داده در این روش نسبت به شبکه بر روی تراشه با معماری نقطه به نقطه از طریق به اشتراک گذرگاه های ارتباطی حذف خ واهد شد. در این مقاله سعی شده است، تا با توجه به مشکلات کلیدی موجود در شبکه بر تراشه مانند بهینه سازی توپولوژی و عرض کانال، اندازه بافر، مسیریابی و سوئیچینگ، زمان بندی و مشکلات ن گاشت، تکنیک دسترسی چندگانه با تقسیم کد معرفی گردد و نحوه پیاده سازی آن در شبکه بر تراشه شرح داده شود. همچنین می توان با بکارگیری الگوریتم نوین که شامل تغییر اولویت در بسته های اطلاعاتی باشد، تأخیر بین فرستنده و گیرنده را نسبت به قبل کاهش داد.

کلیدواژه ها:

دسترسی چندگانه با تقسیم کد ، شبکه بر تراشه ، دسترسی چندگانه با تقسیم زمانی