گلبرگ حسینی - دانشجوی کارشناسی ارشدبرنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد گروه شهرسازی یزد ایران

بافتهای تاریخی شهرها اثارگرانبهایی هستند که فرهنگ تاریخ دانش معماری و شهرسازی گذشته جامعه شهری را نشان میدهد و یادربیان روشنتر هویت و شخیص اجتماعی فرهنگی شهر را به نمایش می گذارند جریان صنعتی شدن جوامع انسانی همراه با حذف وابستگی انسان به محیط طبیعی و قدرت گرفتن تکنولوژی درعرصه حیات انسان چهره شهرها و مسیرحیات و توسعه آنها را به کلی دگرگون ساخت دراین میان مسیرتوسعه متوازن بافت های تاریخی اکثرشهرهای ایران درروند صنعتی شدن به کلی متوقف شد توسعه پایدار شهری می بایست تداوم توسعه متوازن بافت تاریخی آن بوده تا بتواند درمسیر توسعه ضمن حفظ و تقیت منابع طبیعی به ارزشهای فرهنگی نیز پای بند باشد بافت تاریخی به دلیل دارا بودن شاخصهای پایداری چون استفادها زمصالح بومی بهره گیری ازانرژی های طبیعی تقویت منابع طبیعی و هدایت آن درجهت بهبود کیفیت زندگی دارا بودن فضاهای شهری و عرصه حضور و مشارکت مردم دارا بودن عرصه حرکت پیاده رعایت مقیاس انسانی بارخاطره جمعی برانگیختن حس هویت و تعلق به مکان و ... میتواند موتور محرک توسعه پایدارشهری بوده محورهای توسعه پایدار را مشخص نموده ودرصورت بازیافتن حیات و پویایی چون قلب تپنده پویایی را به درون شهر تسری دهد باززنده سازی هسته تاریخی شهر باعث تقویت پتانسیلهای درونی شهر فشردگی شهر و تقویت صنعت توریسم شده و علاوه برحل مسئله بافت تاریخی گامی مهم و اساسی درجهت نیل به توسعه پایدارشهری می باشد

بافت های تاریخی ، توسعه شهری پایدار ، باززنده سازی