مهشید شکوهی - استادیار دانشگاه هنر - تهران-ایران
طلایه بحرکاظمی - کارشناس ارشد طراحی شهری دانشگاه هنر-تهران -ایران

حرکت پیاده، طبیعی ترین و ضروری ترین شکل جابجایی انسان است که نقش اساسی در ادراک محیط دارد،شهرها در گذشته ازقابلیت پیاده مداری بالایی برخوردار بوده اندکه امروزه به دلیل سلطه اتومبیل ، حرکت پیاده به تدریج نقش طبیعی خود را از دست دادهاست.دربسیاری از موارد جهت جلوگیری از تداخل عابر پیاده با اتومبیل، حرکت پیاده به سطح یالای خیابان و یا زیر زمین منتقل شدهاست.در حالی که این فضاها در بیشتر مواقع فاقد مقیاس و استاندارهای لازم در ارتباط با فرد پیاده می باشند.مقاله حاضر که حاصل مروریبر ادبیات مرتبط رساله کارشناسی ارشد نگارنده می باشد، با تکیه بر فضاهای پیاده غیر همسطح که به عنوان پل عابر پیاده و نیز زیرگذرهایعابر پیاده مانند مترو مطرح می شوند، به دنبال راهی برای تقویت فضاهای شهری پیاده است و براساس نتایج نظرسنجی هاومطالعات انجام شده دربخش مبانی نظری درانتها به ارائه ضوابط طراحی پرداخته است.رعایت این معیارها در مراحل اولیه طراحی فضا موجب میگردد تا ضمن اینکه این مکان ها باعث افزایش پیاده مداری در شهر شوند ، به حوزه پیرامون خود هویت بخشیده و به عنوان یک نشانه در استخوان بندی شهر نقش خود را ایفا بنمایند ونمونه ای ارزشمندازطراحی ترکیبی پیاده راه غیرهمسطح بافضای اطراف باشند

پیاده راه,فضای شهری,عابرپیاده,پیاده راه غیر هم سطح