مهران فربدنیا - کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای گرایشمدیریتشهری موسسه آموزش عالی غیرانتفائی نورطوبی تهران،
معصومه حسینی - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه حکیم سبزواری

عدالت فضایی از جمله مباحثی است که در سال های اخیر در پی دستیابی به توسعه پایدار در میان متخصصان و پژوهشگران بالاخص برنامه ریزان و مدیران شهری اهمیت ویژه ای یافته است. از آنجا که خدمات عمومی شهری از جمله فضای سبز، ساختاردهنده ی شکل و ماهیت کالبدی، اجتماعی و فضایی شهر میباشد بی عدالتی درنحوه توزیع آن میتواند مدیریت شهری را باچالشهای عدیده ای روبرو سازد بدین منظور هدف ازتحقیق حاضررتبه بندی مناطق شهراصفهان با رویکرد عدالت فضایی ازمنظر میزان برخورداری ازفضای سبزشهری می باشد. روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی است که برای دستیابی به هدف تحقیق، ابتدا با استفاده از مدل AHP به وزندهی شاخص های مورد استفاده پرداخته شد و سپسبه منظور رتبه دهی و سطح بندی مناطق شهری اصفهان از مدل SAWاستفاده گردید. براساس نتایج حاصله، تفاوت بسیاری در برخورداری مناطق شهری اصفهان از فضای سبز وجود دارد. بطوریکه منطقه 4 شهری اصفهان با 0.2033 برخوردارترین و منطقه 11 با 0.0166 محرومترین منطقه شناسایی گردید.

عدالتفضایی، فضای سبز، شهر اصفهان ، AHP ،SAW