رضا صدقی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده فنی مهندسی، گروه مهندسی عمران راه و ترابری،دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات شاهرود
علی عبدی - استادیار گروه علمی مهندسی عمران راه و ترابری، دانشکده فنی و مهندسی،دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)

رادار نفوذی به زمین یک روش غیر مخرب برای ردیابی اشیاء در زیرخاکو ارزیابی وضعیت ساختاری آن می باشد . این وسیله امواج الکترومغناطیسی را از طریق فرستنده به زمین ارسال کرده و امواج از برخی لایه ها و سطوح مشترک منعکس شده و با ثبت زمانرفتوبرگشت موج در لایههای مختلف تفاوت بین لایهها مشخص میشود. البته پارامترهای قابلیت رسانایی محیط، دیالکتریک مصالح وقابلیت مغناطیسی آن در سرعت موج مؤثر میباشند. در این بین یکسری مشکلات در ردیابی با رادار نفوذی به زمین وجود دارد که آنالیز سیگنالها را به یک مشکل چالشانگیز تبدیل میکند. ازجمله این مشکلات وجود سایهها در طول مسیر جاده، امواج منتشرشده از موبایل،دکل تلفن و...، امواج ساتع شده از میلگردهای فلزی در پلها و سازههای بتنی، ردیابی انعکاسهای چندلایه، وجود نمک و آلاینده ها درخاک بستر و وجود پوششهای ناهمگن در هنگام ارزیابی تسهیلات زیرزمینی (لولهها، کابل ها ...) و... می باشد که باعث ایجاد نویز و اختلال در تصاویر دریافتی و نهایتاً اشتباه و خطا در نتایج نهایی میشود. هدف از این مقاله، معرفی تکنیک رادار نفوذی به زمین به عنوان یک روش مفید و نیز بررسی مشکلات و ایرادات ردیابی با این روش بهمنظور کسب راهحل هایی برای بهینه سازی ، مدیریت و کاهش هزینههای تعمیر و نگهداری سازهها میباشد

رادار نفوذی به زمینGPR) ، مشکلات ردیابی، روسازی، سازههای بتنی، تسهیلات زیرزمینی