معرفیGPRو بررسی مشکلات ردیابی با استفاده ازGPRدر روسازی، سازههای بتنی و تسهیلات زیرزمینی
- سال انتشار: 1393
- محل انتشار: همایش ملی مهندسی عمران، معماری و مدیریت پایدار شهری
- کد COI اختصاصی: CIVIL01_127
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 515
نویسندگان
دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده فنی مهندسی، گروه مهندسی عمران راه و ترابری،دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات شاهرود
استادیار گروه علمی مهندسی عمران راه و ترابری، دانشکده فنی و مهندسی،دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)
چکیده
رادار نفوذی به زمین یک روش غیر مخرب برای ردیابی اشیاء در زیرخاکو ارزیابی وضعیت ساختاری آن می باشد . این وسیله امواج الکترومغناطیسی را از طریق فرستنده به زمین ارسال کرده و امواج از برخی لایه ها و سطوح مشترک منعکس شده و با ثبت زمانرفتوبرگشت موج در لایههای مختلف تفاوت بین لایهها مشخص میشود. البته پارامترهای قابلیت رسانایی محیط، دیالکتریک مصالح وقابلیت مغناطیسی آن در سرعت موج مؤثر میباشند. در این بین یکسری مشکلات در ردیابی با رادار نفوذی به زمین وجود دارد که آنالیز سیگنالها را به یک مشکل چالشانگیز تبدیل میکند. ازجمله این مشکلات وجود سایهها در طول مسیر جاده، امواج منتشرشده از موبایل،دکل تلفن و...، امواج ساتع شده از میلگردهای فلزی در پلها و سازههای بتنی، ردیابی انعکاسهای چندلایه، وجود نمک و آلاینده ها درخاک بستر و وجود پوششهای ناهمگن در هنگام ارزیابی تسهیلات زیرزمینی (لولهها، کابل ها ...) و... می باشد که باعث ایجاد نویز و اختلال در تصاویر دریافتی و نهایتاً اشتباه و خطا در نتایج نهایی میشود. هدف از این مقاله، معرفی تکنیک رادار نفوذی به زمین به عنوان یک روش مفید و نیز بررسی مشکلات و ایرادات ردیابی با این روش بهمنظور کسب راهحل هایی برای بهینه سازی ، مدیریت و کاهش هزینههای تعمیر و نگهداری سازهها میباشدکلیدواژه ها
رادار نفوذی به زمینGPR) ، مشکلات ردیابی، روسازی، سازههای بتنی، تسهیلات زیرزمینیمقالات مرتبط جدید
- بررسی عملکرد لرزه ای سازه های بتنی در مقابل حوادث طبیعی همچون زلزله
- بررسی جایگاه هوش مصنوعی در موفقیت مهندسی عمران
- نقش و جایگاه عمران و شهرسازی در ایجاد و توسعه گردشگری شهرهای شمالی
- واکاوی ویژگی های محیط های معماری و شهرسازی در دوران همه گیری ویروس کرونا
- بررسی ویژگی های شهر دوستدارکودک از منظر طراحی فضاهای شهری
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.