محسنعلی شایانفر - عضو قطب علمی پژوهش های بنیادین در مهندسی سازه، دانشگاه علم و صنعت ایران
مصطفی خانزادی - استادیار دانشکده عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران
محمد مهدی معمارپور - دانشجو دکتری زلزله، دانشکده عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران. نویسنده مسئول
مهرداد کیمیایی - استادیار دانشکده عمران دانشگاه استرالیا غربی (UWA)

استفاده از روش بارافزون در تعیین ظرفیت نهایی سکوهای دریایی با فرض اینکه بیشینه بار وارد شده برابر با حداکثر بار طراحی امواج باشد، به طور وسیعی در ارزیابی سازه ها مورد استفاده قرار گرفته است. از آنجایی که بارگذاری امواج ماهیت تناوبی دارد، نیاز است تا رابطه ای منطقی بین نحوه بارگذاری در مدل با آنچه در عمل اتفاق می افتد، وجود داشته باشد. در صورتیکه این بار به صورت استاتیکی به سازه اعمال شود، اثرات ناشی از بار متناوب و پاسخ دینامیکی سازه ممکن است از نتایج حذف شود. از دیگر پارامترهایی که در تعیین ظرفیت نهایی سکوها موثر است می توان به آرایش سازه ای سکو و شرایط تکیه گاهی آن اشاره نمود. در این تحقیق سعی شده است تا الگوی مناسبی در قالب تحلیل بارافزون دینامیکی بر مبنای بارگذ اری شرایط طوفانی دریا برای سکوهای ثابت فلزی ارائه گردد تا با بهره گیری از آن ، مقاومت نهایی یک سکوی نمونه با دو نوع آرایش مهاربندی و نیز در نظر گرفتن شرایط تکیه گاهی مختلف (گیردار، مفصلی واندرکنش خاک -شمع -سازه) ارزیابی شود که نتایج نشانگر آن است که ظرفیت دینامیکی سکوی بررسی شده کوچکتر از ظرفیت استاتیکی بوده و به عبارت دیگر تعیین ظرفیت استاتیکی همواره در جهت اطمینان نمی باشد.

سکوهای دریایی، ظرفیت نهایی، تحلیل بارافزون، اندر کنش خاک-شمع-سازه، بارگذاری محیطی امواج