آناهیت احتشامی - دانشگاه گیلان، دانشکده معماری و هنر، رشت، ایران.
حمزه غلامعلی زاده

در فرآیند آموزش معماری علاوه بر استعدادهای بالقوه دانشجویان معماری، نقش محیط فیزیکی آموزش را باید مورد توجه قرار داد .از این رو هدف از این تحقیق ارائه الگویی بهینه برای طراحی فضاهای آموزش معماری بر اساس نوع پاسخگویی فضا به نیاز کاربران آن می باشد. با این فرض که اگر محیطکالبدی از قابلیت مناسب جهت تس هیل تامین نیاز های زیست شناختی و روان شناختی کاربران برخوردار باشد این امر می تواند در یادگیری و رشد شخصیتی آنان موثر واقع گردد . از آنجاییکه بحث و بررسی در خصوص نیاز ها، انگیزه ها و درک دانشجویان معماری از محرک های محیطی و رفتار های آنان جنبههای روان شناختی دارد، لذا این تحقیق به طور عمده مبتنی بر دستاوردهای گرایش های میان رشته ای به ویژه علوم رفتاری است. بر این اساس ضمن مراجعه به منابع مکتوب ابتدا نظریه های روان شناسی د ر زمینه ماهیت انسان جهت آگاهی از ویژگی ها و نیازهای انسان مطالعه شد، سپس معنای محیط در ابعاد مختلف و ویژگی های آن همچون احساس آرامش، احترام، تعلق و... شناخته شد. با توجه به اینکه بهره مندی و تجربه هر یک از این ویژگی ها درمحیط به مشخصات فردی و سابقه ذهنی ا فراد بستگی دارد تلاش شد تا الگویی برای طراحی محیطی دارای تنوع و تازگی و منطبق با اصول معماری ارائه گردد. چنین محیطی علاوه بر فراهم آوردن شرایط آسایش، به دلیل احراز ویژگی های کیفی و ادراک آنها از سوی دانشجویان می تواند در بستر سازی بهتر برای خلاقیت و افزایش کیفیت آموزشی و ارتقاء ابعاد شخصیتی آنان موثر واقع گردد.

طراحی محیط آموزشی، رابطه انسان و محیط، روان شناسی محیطی، علوم رفتاری