قاسم محبی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد آلودگی محیط زیست ،دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل
فرنگیس آذری - کارشناسی ارشد آلودگی محیط زیست، مازندران دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن
حسینعلی شیخی حصار - کارشناسی ارشد زراعت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل
فاطمه مدنی - دانشجوی دکترا هیدرولوژی، آذربایجان دانشگاه باکو

یکی از راه های مناسب برای جلوگیری از آلودگی آب های زیر زمینی، شناسایی مناطق آسیب پذیر آبخوان و مدیریت کاربری اراضی است. در این تحقیق با توجه به ویژگی های هیدرولوژی و هیدروژئولوژی منطقه مورد مطالعه، آسیب پذیری آبخوان در برابر عوامل آلاینده، پهنه بندی شده است. برای این منظور از مدل دراستیک و سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS برای پردازش و تجزیه و تحلیل کیفی آبخوان استفاده شده است. در مدل دراستیک از مشخصه های موثر در ارزیابی آسیب پذیری آبخوان آب زیر زمینی شامل عمق سطح ایستایی، شبکه تغذیه، جنس آبخوان، نوع خاک، شیب توپوگرافی، مواد تشکیل دهنده منطقه غیر اشباع و هدایت هیدرولیکی مورد استفاده قرار گرفته که به صورت هفت لایه در نرم افزار ArcGis تهیه شدند و با وزن دهی و رتبه بندی و تلفیق هفت لایه فوق، نقشه نهایی آسیب پذیری آبخوان نسبت به آلودگی تهیه گردید نتایج نشان داده است که شاخص دراستیک در دشت مغان بین مقادیر حداقل 74و حداکثر 105 در تغییر می باشد. 10% از وسعت دشت در محدوده بدون ریسک خطر آلودگی 20% در محدوده آسیب پذیری خیلی کم و 70% در محدوده آسیب پذیری کم قرار می گیرد.

دشت مغان، آسیب پذیری آب زیرزمینی، مدل دراستیک، سیستم اطلاعات جغرافیایی