سید تقی موسوی - دانشجوی دکتری رشته بیوشیمی دانشگاه پیام نور مرکز اصفهان
محمد فضیلتی - دانشیار رشته بیوشیمی دانشگاه پیام نور مرکز اصفهان

در حال حاضر اکثر پلاستیک های معمول در بازار از محصولات پتروشیمیایی هستند. این محصولات از فرآورده های نفتی و ذغال سنگ تولید شده وغیر قابل بازگشت به محیط می باشند و تجزیه و بازگشت آنها به محیط چند هزار سال طول می کشد. همچنین منابع نفت و ذغال سنگ محدود می باشند. به علت پایداری پلاستیک های متداول در طبیعت و در نتیجه آلودگی های زیستی ناشی از آنها، در حال حاضر حساسیت جهانی نسبت به اثرات زیان بار این مواد بر حیات وحش و جنبه زیبایی شهرها و جنگل ها رو به افزایش است. این امر کشورهای زیادی را به توسعه روش های حذف آنها در طبیعت واداشته است. روشهای زیادی برای حذف پلاستیک ها از طبیعت استفاده گردیده است که از آن دسته می توان سوزاندن، بازیافت و تولید پلاستیک های تجزیه پذیر را نام برد. قیمت بالای انهدام زباله های جامد و نیز خطر سوزاندن آنها که موجب انتشار ترکیبات خطرناکی مانند کلرید هیدروژن و سیانید هیدروژن به محیط می شود، تا اندازه زیادی این روش ها را محدود کرده است. با توجه به این مطالب چند سالی است که به پلاستیک هایی زیست تخریب پذیر تولید شده توسط میکروارگانیسم ها، که از منابع تجدید شدنی به دست می آیند، توجه خاصی شده است.

پلاستیک زیست تجزیه پذیر، میکروارگانیسم، آلودگی محیط زیست، بازیافت