ارائه الگوی مناسب توسعه سرمایه گذاری در بخش نفت و گاز ایران و تدوین خط مشی های مربوطه

  • سال انتشار: 1392
  • محل انتشار: دهمین کنفرانس بین المللی مدیریت استراتژیک
  • کد COI اختصاصی: ICSM10_086
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 1371
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

ناصر قلی پور

دانشجوی دکترای مدیریت استراتژیک

چکیده

بحث سرمایه گذاری خارجی بطور عام و سرمایه گذاری در بخش نفت و گاز بطور خاص، به دلیل تجربه های تلخ تاریخ و نگرشهای موجود به اشکالی کاملا متفاوت، مورد تعبیر و تاویل قرارگرفته است. عدهای با اصل استفاده از سرمایه خارجی در این بخش مخالفت میکنند. برخی از حضور شرکتهایی با ملیتهای خاص در حوزههای نفت و گاز ابراز ناخشنودی کرده و بوی توطئه از آن استشمام میکنند. گروهی از شیوه قراردادهای منعقده ناراضی هستند و بیتامل آنها را با قراردادهایی همچون دارسی مقایسه میکنند. برخی گمان میبرند که حاکمیت و مالکیت منابع ملی در اختیار بیگانه قرار خواهد گرفت. انتقاداتی از این دست که شاید برخی از آنها واقعا از سردلسوزی باشد در نشریات با گرایشهای فکری مختلف، فراوان یافت میشود. بررسی نظرات مخالف نشان میدهد که اقدامات انجام شده برای شناساندن ابعاد حقوقی فنی و مالی انواع قراردادهای سرمایه گذاری خارجی در صنعت نفت و گاز کافی نبوده، به - گونه ای که کوشش برای تهیه مجموعهای جامع در این خصوص را اجتنابناپذیر نمود و این پژوهش جنبه های مختلف مالی و حقوقی، فرایند تصمیم گیری، شرح قراردادهای منعقد شده، شکل کلی انواع قراردادهای سرمایه گذاری در بخش نفت و گاز و نقاط ضعف و قوت هر یک احصاء گردیده است تا با انتخاب بهترین روشهای ممکن، راه برای توسعه سرمایهگذاریهای نفتی در ایران باز شود. در این پژوهش محقق در گفتار نخست قراردادهای نفتی و انواع آن شامل: قراردادهای امتیازی، قراردادهای مشارکت در تولید، قراردادهای مشارکت در سرمایه گذاری، قراردادهای بیع متقابل و قراردادهای سرمایه گذاری دولتی و نقاط قوت و ضعف هر کدام و مقایسه آنها از دو منظر مالی (سرمایه گذاری)و حقوقی در صنعت نفت ایران را بررسی می نماید. پس از آن با توجه به ادبیات موضوع پرسشنامه- ای تهیه شده و توسط خبرگان این حوزه تکمبل میگردد. سپس نتایج، تحلیل آماری گردیده و به بررسی نتایج هر کدام از آنها میپردازد.

کلیدواژه ها

تولید صیانتی ، راهبرد ، سرمایهگذاری

مقالات مرتبط جدید

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.