مقایسه داده های ASTER G-DEM با مدل رقومی ارتفاعی تولیدشده توسط نقشه توپوگرافی محلی

در چند دهه اخیر استفاده از داده های ارتفاع رقومی برای استخراج و تجزیه و تحلیل خصوصیات ناهمواری های سطح زمین برای اهداف و تحصص های گوناگون اهمیت زیادی پیدا کرده است . روش های درون یابی متعددی برای تولید، مدل سازی و نمایش پستی بلندی ها از منابع مختلف اخذ داده وجود دارد. در این تحقیق با استفاده از نقشه توپوگرافی محلی اقدام به مدل سازی تغییرات ارتفاعی سطح زمین با دو روش درون یابی شبکه بندی نامنظم مثلثی و همسایگی طبیعی شد. مدل رقومی ارتفاعی نسل دوم سنجنده ASTER نیز از طریق اینترنت اخذ و منطقه مورد مطالعه از آن استخراج گردید. برای کنترل دقت مدل های ساخته شده و داده های ارتفاعی ASTER با استفاده از تصائیر به روز شده موجود در نرم افزار گوگل ارت 100 نقطه ارتفاعی به صورت تصادفی برداشت شد. نتایج نشان داد که شاخص های اماری جذر میانگین مربعات خطا، میانگین خطای انحراف، میانگین خطای مطلق و ضریب تبیین در روش های همسایگی طبیعی و شبکه بندی نامنظم مثلثی تفاوت چندانی با هم ندارند اما داده های ارتفاعی سنجنده ASTER نسبت به نقاط کنترل دارای تفاوت بود. بنابراین مدل رقومی ارتفاعی ساخته شده با این دو روش نسبت به داده های ASTER G-DEM انطباق بیشتری با شرایط طبیعی و داده های کنترلی منطقه نشان داد. بر اساس نتایج این تحقیق استفاده از داده های ASTER G-DEM در مطالعات محلی و با وسعت کم نمی تواند منجر به نتایج کاملا صحیحی شود. لذا پیشنهاد می شود در این گونه بررسی ها از نقشه های توپوگرافی محلی با مقیاس مناسب یا نقاط ارتفاعی با تعداد لازم و با پراکنش یکنواخت در سطح منطقه استفاده شود.

کلیدواژه ها:

شبکه بندی نامنظم مثلثی ، همسایگی طبیعی ، ASTER G-DEM و Google Earth