تعیین مناسب ترین سطح نمونه برداری در روش حلزونی جهت برآورد تنوع درختی در جنگلهای زاگرس شمالی

تنوع گونه ای به عنوان شاخصی برای مقایسه وضعیت اکولوژیک اکوسیستم های جنگلی به کار گرفته می شود. به منظور مقایسه روش های نمونه برداری مربعی و تعیین مناسب ترین سطح جهت تعیین تنوع این جنگل ها، جنگل سامان عرفی روستای بلکه در شهرستان بانه انتخاب شد. قسمتی از جنگل به مساحت 40 هکتار در قطعات نمونه یک هکتاری مورد آماربرداری صد در صد قرار گرفت. سپس روش های مربعی با ابعاد 10 × 10 متر ، 15 × 15 مترف 20 × 20 متر و 40 × 40 متر انتخاب گردیده و داده های حاصل از مشخصه های تعداد در هکتار و درصد تاج پوشش درختان در روش های نمونه برداری با استفاده از معیار (E^2 ×T%) و شاخص های تنوع سیمپسون و شانون-وینر و همچنین شاخص های غنای مارگالف و منهنیک، با داده های آماربرداری صد درصد مقایسه شدند. نتایج نشان داد که روش های مربعی با مساحت 40 × 40 متر و 20 × 20 متر مناسب ترین سطوح جهت تعین تراکم و تاج پوشش برای تنوع درختی بودند. همچنین بر اساس نتایج مقایسه شاخص های تنوع و غنا،ف روش مربعی 40 × 40 متر بیشترین مقدار میانگین شاخص ها را داشت. بنابر پیشنهاد نویسندگان ف روش مربعی با مساحت 40 × 40 و 20 × 20 متر مناسب ترین سطوح جهت مطالعه تنوع درختی برای تراکم و تاج پوشش درختان در جنگل های زاگرس شمالی است.

کلیدواژه ها:

روش حلزونی (مربعی) ، تنوع گونه ای ، شاخص تنوع زیستی ، معیار E^2× T ، زاگرس شمالی