بررسی پارامترهای مؤثر در کاشت چغندرقند پاییزه در منطقه مغان

پژوهش حاضر به منظور بررسی امکان کاشت چغند قند پاییزه در سال 1390-1391 در دشت مغان در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. تیمارها شامل تاریخ کاشت در سه سطح ( اول مهرماه، بیستم مهر ماه، ودهم آبان ماه) و رقم نیز در سه سطح (رقم خارجی مقاوم به بولت، رقم نیمه متحمل به بولت و رقم حساس) بود. هر کرت آزمایشی شامل چهار خط هشت متری به مساحت 16 مترمربع بود. در آذر ماه پس از تنک نیبت شمارش اولیه بوته های هر کرت اقدام و مواظبت های زارعی لازم تا پایان دوره رشدی صورت گرفت. نتایج نشان داد اثر رقم بر میزان ساقه روی ارقام در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. میزان ساقه روی رقم حساس 82 درصد و به طور معنی داری بیش از ارقام متحمل ( با ساقه روی 5% ) و نیمه متحمل (با ساقه 47 درصد) بود. درصد ساقه روی ارقام شدیداً تحت تأثیر تاریخ کاشت قرار داشت و با تأخیر در کاشت از میزان آن کاسته شد. تأثیر رقم بر عملکرد ریشه و میزان شکر سفید در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد و تأثیر تاریخ کاشت بر شکر سفید در سطح احتمال پنج درصد معنی دار و بر روی سایر صفات کمی و کیفی معنی دار نشد. اگر چه اعمال تیمارهای مختلف برروی درصد قند معنی دار نبود لیکن بر اساس جدول مقایسه میانگین ها بیشترین درصد قند (15/43) با رقم خارجی در تاریخ کاشت سوم حاصل شد. همچنین این تحقیق نشان داد که رقم مقاوم به ساقه روی در تاریخ کاشت سوم بیشترین عملکرد ریشه (53/64 تن در هکتار) و بیشترین محصول شکر سفید(6/689 تن در هکتار) را بخود اختصاص داد.

کلیدواژه ها:

چغندر قند پاییزه ، بولتینگ ، درصد قند ، دشت مغان ، عملکرد