فریده شریفات - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات خوزستان
منصوره بروجردیان - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات خوزستان
بهزاد شیبانی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات خوزستان

مصرف انرژی در جهان به طور فزاینده ای رو به افزایش است. بالا رفتن سطح زندگی مردم که با جانشین شدن انرژی مکانیکی به جای انرژی انسانی و حیوانی همراه بوده است، از یک سو و ازدیاد جمعیت از سوی دیگر باعث بالا رفتن میزان مصرف انرژی شده است. بشر مترقی امروز جهت تولید آب آشامیدنی، همچنین برای تولید مواد غذایی و برای کلیه کارهای روزمره خود نیاز به استفاده از انرژی می باشد. به طوری که بدون انرژی زندگی او مختل می گردد. کشورهای پیشرو در جهان همچون ژاپن و آلمان علاوه بر سیاست گذاری های بلندمدت، در زمینه قانون گذاری و دست یابی به تکولوژی، کارهای جدی انجام داده اند. چین برای بالا بردن سهم انرژی های تجدیدپذیر تا 18 درصد در سال 2020 برنامه ریزی کرده است، که آن را از سطح جهانی (سهم 14 درصدی منابع تجدیدپذیر) در ان زمان نیز بالاتر خواهد برد. این در حالی است که ایران به عنوان یکی از کشورهای جهان سوم و دارای پتانسیل بسیار بالای استحصال انرژی خورشیدی، برنامه جدی را در این راستا دنبال نمی کند. به گونه ای که از این همه ظرفی بالقوه، تنها 97 کیلووات ساعت انرژی خورشیدی به صورت بالفعل تولید می کند.

انرژی خورشیدی، پایداری محیط زیست، تجدیپذیر، منابع انرژی، ایران