غلامرضا غفاری - دانشیار دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران
زهرا معاون - کارشناس ارشد برنامه ریزی توریسم، دانشگاه تهران

امروزه گردشگری یکی از پررونق ترین فعالیت های اقتصادی جهان است. این صنعت اکنون در بسیاری از کشورها با رشد سریع تر نسبت به سایر بخش های اقتصادی و با ایجاد فرصت های شغلی جدید یک صنعت پیشرو تلقی می شود. امروزه گردشگری به قدری در توسعه اقتصادی و اجتماعی کشورها اهمیت دارد که اقتصاددانان آن را صادرات نامرئی نام نهاده اند. مطالعات متعددی بر روی عوامل مختلفی که می توانند منجر به رشد و توسعه صنعت گردشگری شوند صورت گرفته است، اما متاسفانه مطالعات چندانی درباره تمایل به گردشگری و روند پیچیده آن که می تواند تاثیر بسزایی در رشد و توسعه گردشگری داشته باشد صورت نگرفته است. از جمله عوامل مهمی که می توانند نقش بسزایی در ایجاد تمایل به گردشگری داشته باشند و در نتیجه منجر به رشد روزافزون گردشگری شود، سرمایه اقتصادی می باشد. از این رو این پژوهش درصدد است تا به بررسی تاثیر سرمایه اجتماعی بر میزان تمایل به گردشگری بپردازد. این پژوهش در سنت کمی، با روش پیمایش ربطی و با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته با 400 نمونه آماری در دو سایت گردشگری حافظیه و تخت جمشید شیراز انجام شده است. یافته های این بررسی حکایت از این واقعیت دارد که بین سن و میزان تمایل ذهنی و تمایل عینی به گردشگری همبستگی معناداری به میزان 11/0 وجود دارد. بین وضعیت تحصیلی افراد مورد بررسی و میزان تمایل به گردشگری به لحاظ ذهنی و عینی نیز در سطح اطمینان 95 درصد تفاوت معناداری وجود دارد، همچنین با افزایش سرمایه اقتصادی میزان تمایل به گردشگری نیز افزایش می یابد. سرمایه اقتصادی با میزان بتای 20/0 بیشترین سهم را در تبیین میزان تمایل عینی به گردشگری به خود اختصاص داده است.

سرمایه اقتصادی، میزان تمایل به گردشگری، تخت جمشید، حافظیه