بهرنگ کلانتری - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید بهشتی تهران
بهروز گراوند - دانشگاه شهید بهشتی تهران
نرگس سالاری - دانشجوی کارشناسی ارشد ایرانشناسی دانشگاه تهران

ملت تجلی شکل گیری اراده ملی – مرکب از همه گروهها اعم از قومی و غیره – است. به همین دلیل باید همه گوناگونی های گروه های مختلف به عنوان سرمایه فرهنگی حفظ شود و گرنه در روند جهانی شدن کنونی که خواستار متحدالشکل شدن همه اقوام و ملت ها است همه ویژگی های فرهنگی – قومی زیر تمدن ایرانی یکپارچه می شود و مفهوم هویت ایرانی را به نمایش می گذارد. گوناگونی فرهنگی – قومی یکی از عوامل مهم گردشگری شناخته شده و به عنوان سرمایه فرهنگی کم نظیر برای توسعه گردشگری دانسته می شود. تنوع فرهنگی – قومی، جامعه را از یکنواختی و کسالت برای گردشگران داخلی و خارجی بیرون می آورد و باعث می شود که مدت زمان اقامت یک گردشگر در کشور بیشتر شود که در کشورهای دیگر برای افزایش مدت زمان اقامت گردشگران بسیار هزینه و تبلیغات می شود در حالی که ما با کمترین هزینه و تنها با معرفی و استفاده از این توان های بالقوه کشور می توانیم هم در جذب گردشگر پیشرفت های زیادی داشته باشیم و هم برای گردشگر جذابیت های بیشتری فراهم آوریم. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای و اینترنتی و روش تجزیه و تحلیل اطلاعات کیفی در پی تبیین نقش تنوع فرهنگی – قومی در توسعه گردشگری کشور ایران می باشد.

گردشگری، گردشگری قومی - فرهنگی، تنوع فرهنگی، سرمایه فرهنگی، اقوام ایرانی، جذابیت فرهنگی