ارزیابی قابلیت های ژئومورفوتوریسمی با استفاده ازGIS(مطالعه موردی:دهستان پایین جوین شهرستان جغتای)

گردشگری یکی از اصلی ترین ارکان اقتصادی- تجاری جهان می باشد و تاثیرات اقتصادی- اجتماعی آن سبب توسعه روابط اجتماعی و افزایش درآمدهای ملی و منطقه ای می شود. یکی از گامهای اساسی در توسعه هر کشوری، استفاده بهینه از منابع و ظرفیت های موجود است که جهت نیل به آن، باید به شناخت توانمندی های موجود و برنامه ریزی اصولی جهت بالفعل نمودن این توانمندی ها اقدام نمود. بنابراین بهره گیری از گزینه های متنوع ضروری به نظرمی رسد که ژئومورفوتوریسم یکی از آن هاست. ژئومورفوتوریسم یکی از شاخه های اکوتوریسم است که به طور عمده پتانسیل های زمین شناسی و چشم اندازهای ژئومورفولوژی منطقه را مورد توجه قرار می دهد و در واقع نوعی توریسم فرهنگی -طبیعی است که ارتباط تنگاتنگ با پدیده های زمین شناسی دارد. این در حالی است که با وجود پتانسیل های ژئوتوریستی ایران، هنوز آنچنان که شایسته است به این صنعت توجه نشده است. در مقاله حاضر با درنظر گرفتن شش عامل ژئومورفولوژی، زیرساخت، نزدیکی به سکونتگاه، زمین شناسی،هیدرولوژی و منابع آب وکاربری اراضی از طریق سیستم اطلاعات جغرافیایی و روش تحلیل سلسله مراتبی ، پتانسیل های منطقه از نظرجذب توریسم ، بررسی و طبقه بندی شده است. بر اساس اهداف مورد نظر در این پژوهش، پس از آنکه معیارهای اثرگذار و مهم بر روی توسعه ی منطقه تعیین شد، بر مبنای درجه اهمیت آنها، مقایسات زوجی صورت گرفت و به هرکدام از آنها وزنی اختصاص داده شد. یافته های پژوهش نشان می دهد مناطق واقع در 4 کیلومتری شمال شرق روستای محمدیه،1/5 کیلومتری شمال شرق روستای کلاته گز،روستای فراشیان و4/5 کیلومتری جنوب غرب ایستگاه آزادوار به صورت پتانسیل خیلی زیاد و مناطق واقع در 5/5 کیلومتری شمال روستای کلاته گز، 1/5 کیلومتری جنوب روستای محمدآباد و 6/5 کیلومتری جنوب شرق حاجی آباد با مساحت 10 درصد از کل منطقه دارای پتانسیل خیلی ضعیف جهت جذب توریسم شناسایی شدند.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، ژئومورفوتوریسم ، GIS ، AHP ، دهستان پایین جوین