ارزیابی حقوق گردشگران خارجی در کشورهای اسلامی (مورد مطالعه :جمهوری اسلامی ایران)

امروزه گردشگری به عنوان یکی از مهمترین بخش های اقتصاد جهانی مورد توجه بوده و اقدامات گسترده ای برای توسعه این بخش آغاز شده است.با وجود اهمیت فرایند گردشگری، هنوز حدود قانونی مورد توافقی در سطح بین المللی در این زمینه وجود ندارد.تدوین قوانین و مقررات در جهت حمایت از گردشگران و ایجاد امنیت برای آنها امری ضروری است،زیرا ورود گردشگران خارجی به یک کشور و رونق گردشگری خارجی تا حد زیادی با قوانینی که از حقوق آنها حمایت کند،در ارتباط است،و تدوین این قوانین حقوقی یکی از عوامل اساسی در توسعه صنعت گردشگری است. در کشور های اسلامی برای گردشگران مسلمان و غیر مسلمان از دیدگاه اسلام حقوقی مشخص شده است. حکومت های اسلامی، معیار ها و ارزش های اسلامی را مبنای قانون گذاری در جامعه قرار می دهند که مقررات بخش گردشگری را نیز شامل می شود. در ایران با تاسیس وزارت اطلاعات و گردشگری در سال 1353،اقدامات در عرصه گردشگری جدی تر شد و آیین نامه اجرایی آن تصویب شد.در این مقاله ضمن تحلیل خاستگاه گردشگری،جایگاه حقوقی آن در نظام جمهوری اسلامی ایران با رویکرد اسلام گرایانه تبیین می گردد. روش این پژوهش مبتنی بر روش توصیفی-تحلیلی و مطالعات اسنادی و کتابخانه ای است. نتیجه بررسی های صورت گرفته،نشان می دهد که کشور ایران بنا به دلایل خاص سیاسی و فرهنگی در پذیرش بیگانه(گردشگر و ...) ، محدودیت های خاصی را اعمال می کند، و قوانین کشور از یک ضعف عمیق در رابطه با قوانین گردشگری رنج می برد و کمبود های خاصی بویژه فقدان یک کد اخلاق گردشگری در چهره گردشگری کشورمان نمایان گشته است. بنابراین تدوین قوانین پویا و در ارتباط با خواست آسایش گردشگر و البته با توجه به شرایط فرهنگی کشور امری حیاتی است.