تاثیر شوری بر وضعیت رشد و برخی فاکتورهای فیزیولوژیکی 5 رقم انگور بومی زراعی ارومیه

شوری یکی از موانع و محدودیت های کشت انگور در مناطق خشک و نیمه خشک به شمار می آید. منطقه ارومیه به دلیل نزدیکی به دریاچه شور ارومیه با محدودیتهای شوری روبروست. بنابراین دراین مطالعه مشکلات رشد و فیزیولوژیکی چهارژنوتیب انگور)قزل اوزوم، قره شیره، دیزماری و تبرزه و بیدانه سفید( رشد یافته در دو منطقه متفاوت از نظر شرایط اکولوژیکی )کشتیبان و بالو( بررسی گردید. همچنین پاسخ رشد و نمو این ژنوتیپ ها به سطوح مختلف شوریNaCl مطالعه شد. نتایج نشان داد که سطوح مختلف تنش شوری تاثیر معنی داری بر رشد ارقام مورد آزمایش از لحاظ وزن تر و خشک ریشه ، وزن ترو خشک برگ و ساقه، تعداد شاخه های جانبی و پارامترهای فیزیولوژیکی نظیر مقدار پرولین آزاد ، قندهای محلول و کلروفیل داشت. تعداد شاخه های جانبی، قطر ساقه، تعداد برگ و گره، وزن تر و خشک ریشه، ساقه و برگ و سطح برگ تحتتیمارهای شوری کاهش یافت. مقدار پرولین و قندهای محلول بر اثر تنش شوری افزایش یافت در حالی که شاخص کلروفیل بر اثر تنش شوری دچار کاهش شد. در بین ارقام مورد مطالعه با توجه به صفات رویشی مطلوب )شامل : طول ساقه، طول ریشه، سطح برگ و تعداد برگ( ارقام قزل اوزوم و دیزماری در سطوح مختلفNaClو بالاتر بودن میزان پرولین و قندهای محلول بعنوان ارقام متحمل به شوری معرفی شده و آستانه تحمل این دو رقم تا غلظت 311 میلی مولارNaClتعیین گردید. رقم تبرزه با توجه به کاهش رشد رویشی و تجمع بیشتر عناصر سمی در اندام های هوایی به ویژه در برگ ها بعنوان رقم حساس به شوری کلرید سدیم شناخته شد و آستانه تحمل آن تا سطح شوری 51 میلی مولار NaCl تعیین گردید.

کلیدواژه ها:

شوری ، فاکتورهای فیزیولوژیکی ، انگور