صدیقه میمندی پاریزی - کارشناس ارشدشهرسازی عضوهیئت علمی دانشگاه صنعتی سیرجان

پارک ها به عنوان فضاهای عمومی و فراغتی در شهر می توانند فضاهایی لذت بخش را بوجود آورند که در عین ارائه تسهیلات شهری به عنوان مکانهایی جهت ایجادآرامش ،سرگرمی وگردش، بهبود وایجاد تعاملات اجتماعی،فراهم آوردن زمینه معاشرت،فضایی جهت انجام ملاقات های محله ای ، گذران اوقات فراغت و مشارکت شهروندان و بهبود حیات اجتماعی شهر ایفای نقش کنند. ناحیه ۴ منطقه ١۴ شهرداری تهران به عنوان نمونه موردی این پژوهش ،ناحیه ای از شهر تهران است که با کمبود شدید فضاهای فراغتی ،پارک و فضاهای سبز روبرو است و همین عوامل باعث کم رنگ شدن تعاملات و روابط اجتماعی میان ساکنین در سطح ناحیه و محلات آن ، مخصوصا قشر جوان آن شده است. برای ارائه برنامه و راهکارهایی مناسب جهت رفع این معضلات ، اطلاعات مورد نیاز در سطحی جامع در ابعاد محیطی- زیست محیطی ، اجتماعی- فرهنگی و کالبدی – فضایی جمع آوری گردید و پس از آن با توجه به مفاهیم و نظریه های مرتبط با موضوع پژوهش، سهم هر یک از بخش های مطالعاتی در نظام یابی محتوایی و برنامه ریزی فضایی ، تحلیل و نتیجه گیری گردید.این یافته ها درچارچوب سنتزتحلیل ها، تدوین الزامات برنامه ای، تدوین برنامه فیزیکی ودرنهایت ارائه راهکارها وراهبردهایی در جهت گسترش پارک و فضاهای سبز با تکیه بر عملکرد تعاملات اجتماعی آن پرداخته شدکه با اتکاء برآنها، این محدوده پژوهشی از معضلات موجود رهایی یابد.راهکارهایی که با توجه به آن ، ارزش محیطی و کالبدی منطقه و نیز معانی فضایی- عملکردی آن در طول زمان ارتقاء یافته ونیز در ارزش های زیست محیطی - شهرسازی آن انباشتی حاصل آید

فضاهای سبزشهری ، پارک ، تعاملات اجتماعی شهروندان ، فضاهای فراغتی