اسحق رضازاده - کارشناسی ارشدمعماری عضو هیئت علمی گروه معماری دانشکده هنرومعماری دانشگاه مازندران

منظر طبیعی در یک شهر شبکه ای است از عناصر طبیعی نظیر رودخانه، مسیرهای اب، پارکهای شهری، مناطق سبز حفاظت شده و ... و عناصر ساخته دست بشری مانند کانالهای اب، مسیرهای ریلهای راه اهن و ... که تاثیرات اکولوژیکی بسزایی در شهر ایفا میکنند. این شبکه های سبز میتوانند در حفظ محیط طبیعی، حفاظت از انواع گونه های گیاهی، سلامتی ساکنین و همچنین گونه هایی از حملونقل موثر واقع گردند که همگی بر روی افزایش کیفی و کمی ساکنین شهرها بسیار موثر است. یکی از روشهای بهبود کیفی و کمی این شبکه های سبز ترکیب و هماهنگی آنها با سایر لایه ها و شبکههای شهری نظیر شبکه های اجتماعی، فرهنگی، تاریخی، اقتصادی و حرکتی در شهرهای امروزی است که باعث ایجاد پیوستگی در کل شهر در مقیاس کلان و میان عناصر شهری در مقیاس خرد چه از نقطه نظر طبیعی و چه مصنوعی میگردد. در این مقاله سعی بر ان است عناصر مناظر طبیعی در شهر در ابتدا تعریف شده و محاسن و فواید انها در جوامع شهری امروزی بر اساس محورهای توسعه پایدار مطرح گردد. سپس در نظر است تا الگویی برای ایجاد این هماهنگی بر اساس سایر لایه های مطرح شده در شهر ارائه گردد. در انتها محدوده امامزاده معصوم(ع) و هفت چنار واقع در منطقه ده شهرداری تهران به عنوان نمونه موردی در زمینه این الگو مورد بررسی قرار خواهد گرفت

سبزراهه ، منظرطبیعی ، منظراجتماعی ، منظرفرهنگی ، منظرتاریخی