علیرضا عطایی نجفی - کارشناس ارشدطراحی شهری دانشگاه آزادزنجان واحد علوم و تحقیقات
کیارش پورانصفر - کارشناس ارشدطراحی شهری دانشگاه آزادزنجان /واحد علوم و تحقیقات

همواره پیاده راه ها از عناصر مهم تشکیل دهنده فرم شهر بوده که در دهه های اخیر بیشتر از هر زمان مورد توجه قرار گرفته اند . شهر بدون حضور پیاده و مردم ارزش نداشته و هویتی پیدا نمی کند و این عابرین پیاده هستند که سرزندگی ، حیات و پویایی را به داخل می بایست برای عابر پیاده شهر ها هدایت می کنند . پس همواره شهر و بر اساس نیاز ها و علایق آن ها طراحی شود تا شهروندان از حضور و استفاده در شهر و فضاها و مکان های شهری لذت برده و با ایجاد حس تعلق و خاطره انگیزی ، شهر را همچون خانه و دارایی خود به شمار بیاورند . با توجه به اهمیت بالای پیاده و پیاده مداری در شهر ها ، پیاده راه ها و پیاده رو ها به عنوان یکی از عناصر ارتباطی پیاده ، نقشی بسیار مهم و حیاتی را ایفا می کنند به طوریکه نمی توان انتظار داشت عابر پیاده در فضای شهری بدون پیاده راه یا مسیر پیاده نا مناسب حضور پیدا کند . با درک جایگاه مهم مسیر های پیاده ، به این نکته می رسیم که مسیر های ویژه پیاده و دسترسی های آن ها نیز از اهمیتی نه تنها کمتر بلکه بیشتر نیز برخوردارند . از جمله این دسترسی های ویژه ، گذرگاه های عرضی غیر هم سطح و به خصوص زیرگذر های عابر پیاده می باشند که با حضور خود مسیر های ویژه عبور پیاده را به یکدیگر متصل کرده و پیوندی در شبکه ارتباطی برقرار می کنند . بنابراین در صورتیکه این گونه دسترسی ها نقش خود را به خوبی ایفا نکرده و حتی به عنوان عناصری مزاحم ترقی شوند . باید انتظار از بین رفتن پیوند میان ارتباطات پیاده و به وجود آمدن خلأ در سیستم پیاده را داشته باشیم . پس طراحی زیرگذر به عنوان واسطه ای میان دو مسیر عابر پیاده و در نظر گرفتن آن به عنوان جزئی از فضای شهری اجتناب ناپذیر می باشد

زیرگذر ، عابرپیاده ، الگو ، پایداری