نقش میادین درهویت بخشی به فضاهای اجتماعی شهری درمعماری ایران

کشور ما ایران دارای فرهنگ بسیار متنوع و تاریخ کهنی است و یکی از غنی ترین کشورهای جهان از حیث هویت فضاهای شهری واجتماعی بوده است. از آنجایی که هویت مجموعه ای از صفات و مشخصاتی است که باعث تشخیص یک محدوده از محدوده دیگر می شود. فضاهای شهری به تبعیت از این معیار شخصیت یافته و مستقل می گردد. ابتلاعات ناشی از ماشینیسم که به تضعیف بنیادهای زیستی اجتماعی دامن می زند حضور پیاده را در فضاهای شهری کمرنگ و زمینه حضور سواره را قوت بخشیده است. از این رو عمده گره های شهری در قالب فلکه به وجود امدند که به تنها چیزی که به آن توجه نشده حضور انسان است. انجام کارهای گروهی با دیگران از نیاز فطری انسان است و انسان در طول سالیان طولانی در محل زندگی خود مکانهایی را به انجام این امور اختصاص داده است.میدان به عنوان عرصه غلبه سکون بر حرکت در شهر توان تمرکز بخشی به بافت و نمودار کردن کلیت بافت ارتباط عناصر پیرامون تقویت صفت خوانایی ایجاد گرانش ونیز معنا دار کردن حضور جمع را دارد. لذا حذف ای گونه منجر به آسیب هایی می شود به اختصار عبارتند از: ایجاد تنش در نقش دیگر گونه های فضای شهری، فراهم آمدن زمینه های تفرد گرایی، واگرایی بافت شهری و ناتوانی بافت در نمایاندن هویت شهری. تحقیق زیر با استفاده از روش توصیفی و با هدف کلی شناسایی زمینه ها و عوامل تاثیر گزار در افول ارزش های کیفی زندگی اجتماعی در شهرهای ایران و برسی میادین و جایگاه آن در هویت بخشی به فضای اجتماعی شهر می پردازد

کلیدواژه ها:

میدان ، هویت ، اجتماع ، فضای شهر