استفاده ازنقوش سنگ مزارآرامستانهای قدیمی به عنوان الگوهای معماری بومی درطراحی شهری

پژوهش پیش رو به مطالعه و بررسی نقوش به کار رفته در آرامستان های قدیمی دارالسلام شیراز، کوی گاله لار، بستک و بهشت زهرا بندرعباس می پردازد. در این مطالعه ابتدا با عکسبرداری از آرامستانهای منتخب، به بررسی ویژگی سنگ نگارهها به لحاظ فرم، نحوه استقرار، شکل پیکره و ... پرداخته می شود. همچنین نقوش سنگ تجزیه و corel draw مزارهای موجود در هر آرامستان به کمک نرمافزار آنالیز آنها انجام شده است. با توجه به نقوش به دست آمده، نقوش به هفت گروه کلی نقوش گیاهی، حیوانی، هندسی و انتزاعی، محرابی، اشیاء و ابزار، انسانی و اجرام آسمانی دسته بندی شده است. در نتیجه بررسی صورت گرفته بر روی این آرامستانها، میتوان چنین اظهار داشت که در سیر حرکتی از شیراز به بندرعباس از تعداد نقوش، زیبایی و ظرافت سنگ مزارها کاسته شده است. همچنین با بررسی وجوه اشتراک و افتراق سنگ مزارها، شاهد تأثیر نقوش آرامستان دارالسلام شیراز به ویژه تصویر درخت سرو بر روی مناطق لار و بندرعباس میباشیم. نقش شیر تنها در شهر لار تکرار شده است که بیانگر نمادی سمبلیک برای مردمان فارس است. کمترین میزان حضور نقوش و تفاوت آن (استفاده از نقش ماه) بر روی سنگ مزارهای بستک مشاهده می شود که این مهم نیز به علت تفاوت در باورهای مذهبی اهل تسنن مبنی بر عدم تصویرنگاری می باشد. با توجه به فرمهای گرافیکی زیبا و متنوع این نقش و نگارهها، آنها را می توان به عنوان الگوهای معماری بومی در هنرهای معاصر از جمله طراحی شهری استفاده کرد

کلیدواژه ها:

نقوش ، سنگ مزارهای قدیمی ، نرم افزارcorel draw ، الگوی معماری ، طراحی شهری