کاهش آسیب پذیری شهرها دربرابر سوانح با رویکردمدیریت بحران

شهر و زندگی در آن در کنار آسایش و رفاهی که برای ساکنان خود به ارمغان آورده در درون و برون خود خطرات (با منشأ طبیعی، انسانی) فراوانی را نیز به همراه دارد و بلایای طبیعی نظیر زلزله، آتشفشان، سیل و حوادث طبیعی مشابه پدیده هایی هستند که همیشه زندگی انسان را از آغاز حیات بشری به نابودی کشانده است، در مناطق شهری اثرات زیان بار معمول در اثر وقوع سوانح طبیعی شامل تلفیقی از ویرانی های کالبدی و اخلال عملکرد عناصر شهری است. ویرانی سازه ها و ساختمان های مسکونی، شبکه ی راه ها و دسترسی ها مثل پل ها و جاده های ارتباطی، تأسیسات زیر بنایی مانند آب، نیروگاه ها، خطوط ارتباطی تلفن، برق، لوله کشی، آب، گاز و ... از آن جمله هستند. با توجه به ماهیت غیر مترقبه بودن، غالب حوادث طبیعی و لزوم اتخاذ سریع و صحیح تصمیم ها و اجرای عملیات، مبانی نظری و بنیادی، دانشی تحت عنوان مدیریت بحران پدید آمده است. رویکرد حاکم بر این پژوهش توصیفی- تحلیلی، می باشد. یافته ها نشان می دهد یکی از مهم ترین عوامل موثر در افزایش و یا کاهش میزان خسارات و تعداد تلفات انسانی در هنگام بروز بلایای طبیعی، وجود یا عدم وجود سیستم مدیریت بحران کارا است. الگوی برنام هریزی در مدیریت بحرا نهای ناشی از بلایای طبیعی داشتن یک برنامه عملیاتی دقیق برای انواع بحران هایی که در حوزه فعالیت شما روی می دهد، به همراه وجود گروه های ماهر استراتژیکی و تاکتیکی می تواند وضعیت نابهنجار پس از بحران را به کلی تغییر دهد

کلیدواژه ها:

بحران ، مدیریت بحران ، مخاطرات طبیعی ، آسیب پذیری شهری