انبوه سازی راه گذاربه نوسازی و بهسازی بافت فرسوده

دیرزمانی است که بشردرحوزه مباحث شهری دریک فرایند پیوسته اززمان انقلاب صنعتی به پاسخگویی اختصاصی رسیده است تاکنترل تحولات آن رادرتصورخود دراورد ازابتدای سده بیستم و باروی کارامدن مدرنیسم که اغلب متمرکز و امرانه به مسائل می نگریستند رویکردهای متولد ازخطاها وکاستی های آن که نابسامانی هایی ازقبیل بی هویتی افرتراق مناطق یکنواختی و... را سبب شده بود به یافتن حلقه مفقوده ای مشغول شدند که میتوانست ورق را به سود تجدد برگرداند آن هنگام که ازپس طرح هاهی مستبدانه بخش هایی ازشهر نتوانستند خود را بپیشرفت هم سو کند و سیمای بصری که به مرور رو به فرسودگی میگروید و مسئولان را درمانده ازمقابله با سیرنزولی توسعه ان بخش ها کرده بود نظریه پردازان پست مدرن یک چیز را حلال مشکلات دانستند که آن جز مشارکت مردمی که درآن سهیم هستند درایران که طرح ها برنامه چهرم قبل ازانقلاب بری سامان شهرها بوجود امدند همواره با فرسودگی دست و پنجه نرم میکردند دراین مقاله ادبیات نظری حوزه مشارکت و همچنین مفهوم فرسودگی بیان شده است دربخش بعد معرفی محدوده و سیرتکاملی آن بیان شده و دراخرنتیجه گیری و پیشنهادهایی اورده شده است که درمجموع اهمیت مفهوم شمارکت را درحل مسائل این بخشها به گونه نمایان شود که تنها رویکردی دراین زمان است که قابلیت اجرایی شدن دراین بخشها را دارد همچنین امید است که پایان این مقاله شروعی برای تحقیق های عملیاتی تردراین حوزه باشد