سهیل جباری - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی معماری معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد هیدج ،زنجان ، ایران
مرتضی میرزاحسینی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی معماری معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد هیدج ،زنجان ، ایران

شهرهای ما میراث گرانبهایی با عنوان فرهنگ شهرنشینی در تمام ابعاد زندگی هستند اما با توجه به پیشرفتها و ورود تکنولوژی در زندگی این فرهنگ ها در حاشیه قرار گرفته و ناهنجاریها در متنقرار گرفته اند. شهرهای ما که حاصل معماری است آیینهی تمامنمای فرهنگی بوده و منعکس کننده فرهنگ با توجه به ویژگی هایش هستند . اما امروزه ما با شهرهایی مواجهایم که هیچگونه از مظاهر فرهنگی را در خود جای نداده و سوال اصلی این است کهچگونه میتوان به پایداری فرهنگی رسید. شهرها تحت برآورده سازی نیازها و طرز فکر انسان در طول دورانهای مختلف شکل گرفتهاند و در واقع این تفاوتها همان تفاوت در نوع نیازها و طرز فکرانسانها در زمانها و مکانهای مختلف و با توجه به ویژگیهای خاص آن موقعیت است.این فرهنگ است که باعث تفاوت چهره و نوع شهرها شده و با توجه به سطح فرهنگ، ماهیت شهرها بوجود میآیند.شناخت مظاهر فرهنگی اصیل به نهادینه سازی و تعمیم آن برای بهبود شرایط فعلی و اقدام برای آیندهای با توسعه فرهنگی کمک میکند .این امر با بالا بردن و ارتقای فرهنگ ایران زمین و انعکاس آنبرای همگان همراه است. از این رو بررسی روند تکامل فضای انسانی و در مسیر آن بررسی روند تکامل معماری به عنوان اصلی ترین جنبه ظاهری فرهنگ ، برای به دست آوردن پیشینه و چراغیبرای راه آینده لازم طلقی می شود . روش تحقیق مورد مطالعه تحلیلی توصیفی است و سمت و سویی کاربردی دارد.

فرهنگ ، فضای انسانی ، سکونت گاه ، شهر ، انسان