امیر لواف - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی و مدیریت ساخت، واحد علوم و تحقیقات کرمان،
علی ملاحسینی - دانشیار دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه شهید باهنر کرمان،
رامین طباطبایی میرحسینی - استادیار دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی کرمان،

در یک قرارداد عمرانی که بر طبق بخشنامه های مقرر بر طرح های عمرانی منعقد گردیده است، در حین عملیات اجرایی مواردی اتفاق می افتد که نه بدلیل قصور پیمانکار، بلکه بدلیل عدم پیش بینی در فهرست مقادیر منضم به پیمان، اجرایآن عملیات جهت باز شدن جبهه های کاری بعدی و تکمیل پروژه، اجتناب ناپذیر بوده و می بایست در قالب دستورکار، جهت اجرا به پیمانکار ابلاغ گردد. در این مسیر، برخی از دستورکارها دارای شرح ردیف و قیمت در فهارس بهای واحدپایه منضم به پیمان بوده و برخی دیگر نیز فاقد شرح ردیف و قیمت واحد می باشند. هدف از ارائه این مقاله، بررسی ماهیت این نوع دستورکارها و بیان تفاوت بین آنها می باشد. دستیابی به نتایج قابل استناد و ارائه راهکارهای مفید جهت استفاده و جلوگیری از برداشت های نادرست از متون بخشنامه های مرتبط با موضوع، از اهداف نهایی این مقاله خواهد بود.

فهرست مقادیر منضم به پیمان )برآورد(، فهارس بهای واحد پایه، کار جدید، قیمت جدید