نسرین علی زاده حصاری - دانشجوی کارشناسی ارشد حشره شناسی کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی
مهدی حسن پور - استادیار گروه گیاه پزشکی دانشگاه محقق اردبیلی
علی گلی زاده - دانشیار گروه گیاه پزشکی دانشگاه محقق اردبیلی
سیدعلی اصغر فتحی - دانشیار گروه گیاه پزشکی دانشگاه محقق اردبیلی

از جمله معیارهای مهم در انتخاب یک دشمن طبیعی برای استفاده در برنامه های کنترل بیولوژیک، واکنش تابعی آنها نسبت به تراکم های مختلف طعمه هایشان می باشد. با توجه به نقش و اهمیت دما در برهم کنش های شکارگر شکار، در این تحقیق واکنش تابعی سه سن لاروی بالتوری سبز، Chrysoperla carnea Stephens) نسبت به تراکم های مختلف شته ی جالیز Aphis gossypii (Glover در سه دمای 20، 25، 30 درجه ی سلسیوس مورد بررسی قرار گرفت آزمایش در 10 تکرار روی دیسک برگی گیاه خیار در رطوبت نسبی 5 ± 55 درصد و دوره ی نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی انجام شد. مخلوطی از پوره های سنین 3 و 4 شته ی جالیز در تراکم های یک، دو، چهار، هشت، 16 و 24 دو، چهار، هشت، 16، 32، 64 و 128؛ دو، چهار، هشت 16، 32، 64، 192 به ترتیب دراختیار لاروهای سنین اول، دوم و سوم شکارگر که به مدت 24ساعت گرسنه نگه داشته شده بودند، قرار داده شدند. تعداد طعمه های خورده شده پس از 24 ساعت (برای لاروهای سنین اول و دوم) و 4 ساعت (برای لارو سن سوم( شمارش و ثبت شد. داده ها با استفاده از روش جولیانو در برنامه ی SAS تجزیه شد. واکنش تابعی هر سه سن لاروی بالتوری سبز نسبت به تراکم های مختلف پوره های شته ی جالیز در هر سه دمای مورد آزمایش از نوع دوم بود. نرخ حمله ی ) a ( لارو سن اول در دمای 30 درجه ی سلسیوس به طور معنی داری نسبت به دو دمای دیگر بیشتر بود همچنین نرخ حمله ی لارو سن سوم در دمای 20 و 30 درجه ی سلسیوس اختلاف معنی داری نشان داد.

بالتوری سبز، شته ی جالیز، کنترل بیولژیک، دما، خیار