رقیه پناهی - دانشجوی دکتری جامه شناسی فرهنگی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات

قوم عبارتند از یک جمعیت انسانی مشخص با یک افسانه اجدادی مشترک، عناصر فرهنگی، پیوند با یک سرزمین تاریخی با وطن و میزانی از حسن منافع و مسئولیت. با توجه به اینکه در ایران مرجع اصلی سیاست گذاری و برنامه ریزی دولت است. و این برنامه ریزی بگونه ای از بالا به پائین اعمال می شود و از سوی دیگر وجود قومیت های مختلف در ایران و پراکندگی جغرافیایی آن در گستره کشور بگونه ای وظیفه دولت را در این امر بسیار خطیر و پررنگ تر کرده است. می توان گفت که ا قدامات و برنامه های دولت بویژه در عرصه سیاست گذاری سیاسی، اجتماعی و اقتصادی می تواند یکی از عوامل و متغیرهای اصلی در پویایی قومی و بسیج ملی یا انزوا و در نهایت رقابتی منفی در بین مناطق و در نتیجه عدم اتحاد ملی و عدم احساس تعلق به کشور شده و در آخر امنیت ملی را با خطر مواجه کند. در سطوح کلان و ملی تفاوت های میان اقوام گوناگون تشکیل دهنده ملت می تواند برای همبستگی و هویت ملی حادثه آفرین باشد. در راستای اهداف و استراتژی های ملی و وظایف سازمانی کلان دولت باید از نو سازمان دهی و هدایت شده و تهدید مذکور به فرصت تبدیل گردد. امری که الگوی مدیریت نوینی را در عرصه انسجام ملی ایجاب می کند. بی شک ضعف یا ناکامی کشورها در یکپارچه سازی گروه های اجتماعی گوناگون و تبدیل آنها به نیروهای سیاسی- اجتماعی متحد، تهدیدات جدیدامنیتی را به همراه می آورد؛ زیرساخت های کلان سیاسی را پاره پاره رده و به تضیف توان سیاسی سازی و قابلیت پاسخگویی نظام سیاسی می انجامد. در واقع برخلاف رویکرد سنتی و حاکم در گذشته که در امنیت ملی بر تهدیدات خارجی و ماهیت نظامی تأکید داشت، در برداشت نرم افزاری بیشتر بر نقش عوامل داخلی شامل عوامل اقتصادی، کارآمدی، روابط دولت- ملت (مشروعتی)، توان یکپارچه سازی (ملت سازی) .... تأکید می شود. در این تحقیق به دنبال عوامل مؤثر بر مدریت تنوع قومی پرداخت خواهد شد. در این نوشتار از روش کتابخانه ای- اسنادی برای بررسی استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که ار در یک کشوری توسعه پایدار و متوازن صورت نگیرد، مدیریت تنوعات قومی با مشکلات چندی مواجه می شود که از آن جمله انسجام ملی از بین رفته و همگرایی فرهنگی قومیت ها از بین می رود. اهمیت کاربرد نتایج از آن جهت است که دولت باید در توزیع منابع و ثروت در کشور تعادل را نگه دارد و حفظ انسجام ملی را د ر اولویت قرار دهد.

مدیریت، تنوع قومی، توسعه، یکپارچه سازی