برنامه درسی چند فرهنگی

یکی از راه های مناسب برای رویارویی با دنیای تحول گرایی امروز برنامه درسی چند فرهنگی است. برنامه درسی در این شاریط با تأکید بر شرایط و خصوصیات فرهنگی اقلیت ها می تواند در جهت رشد و تقویت فرهنگ های بومی و در نهایت تقویت فرهنگ م لی نقش بسزایی داشته باشد. تربیت رسمی اگر بخواهد با به کارگیی فرهنگ غالب در برنامه درسی، ارزش های فرهنگی و قومی را نادیده بگیرد، شکافی بین فرزندان کشور به وجود می آورد که کار حاکمیت را در ایجاد وحدت و همبستگی دشوار می سازد. در این مقاله چهار رویکرد برنامه درسی مشارکتی، افزایشی، انتقالی و عمل اجتماعی، با تأکید بر برنامه درسی چند فرهنگی را مورد بررسی قرار می دهد. رویکرد شناختی در این پژوهش، روش کیفی و در در ردیف مطالعات توصیفی- تحلیلی است. روش گردآوری اطلاعات از طریق اسناد و مدارک و روش تجزیه و تحلیل در این پزوهش به شیوه توصیف، تحلیل و ا ستنتاج نظری بوده است. مقاله نتیجه گیری کرده است که در تعیین اهداف برنامه درسی چند فرهنگی توجه به آرمان های دموکراسی و مدنظر قرار دادن حقوق بشر، رعایت اصل انعطاف پذیری و بازسازی، توجه به ابعاد نگرشی، شناختی و مهارتی چند فرهنگی و همچنین انطباق با واقعیت های اجتماعی و جهانی و استفاده از وجود متخصصان و برنامه ریزان محلی و منطقه ای رکن اساسی می باشد. در پایان مقاله پیشنهادهایی برای توجه به برنامه درسی چند فرهنگی در نظام آموزشی ایران ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

برنامه درسی چند فرهنگی ، رویکرد مشارکتی ، افزایشی ، انتقالی ، عمل اجتماعی