حمید حیدری مکر - دانشگاه زابل
زینب صالحی نیا - دانشگاه زابل
مرضیه شوقی - دانشگاه زابل

رسیدگی به امور متنوع روستاها را می توان پدیدهای تاریخی دانست، که در همه بنیان های اومانیستی به عنوان پایه ی شناختی در نظرگرفته شده است، البته با توجه به تفاوت مکانی و برهههای زمانی ابعاد رسیدگی به روستاها دارای وجوه متمایزی میباشد، در این رابطه شناخت جایگاه مدیریتی دهیاریها و ارزیابی میزان موفقیت دهیاران می تواند، یکی از روش های ارزیابی میزان موفقیت آنها در امر رسیدگی و مدیریت بومی در سطح روستاها باشد. چنین موضوعی هدف اجرای پژوهش حاضر، در عملکرد دهیاریهای روستاهای بخش مرکزی شهرستان زابل، استان سیستان و بلوچستان بود. جهت جمع آوری اطلاعات از روش های کتابخانه ای، مقالات اینترنتی و پیمایشی استناد شد که در روش پیمایشی با استفاده از ابزار پرسشنامه و توزیع آنها بین 20 نفر از دهیاران به عنوان جامعه نمونه انجام گرفت سپس اطلاعات در قالب داده ها جهت تحلیل و بررسی وارد نرمافزار آماری SPSS گردید، براساس نتایج حاصل از این پژوهش، دهیاران در زمینه رسیدگی به ابعاد عمرانی در زمینه های مدیریت بومی، دارای عملکرد مثمرثمری می باشند، اما وجود مشکلاتی همچون کمبود اعتبارات در زمینه های متنوع و سطح پایین سواد و آموزش اهالی روستاها به عنوان عوامل اصلی در عدم مشارکت مردمی شناخته شد.

ارزیابی، عملکرد، دهیاری، مدیریت بومی