گذر از سبک های سنت به مدرنیته در معماری ایرانی

معماری همانند برخی از دیگر هنرها و پدیده های اجتماعی در ایران تا اوایل دوره قاجار بهطور عمده از عوامل و پدیده های درونی جامعه تاثیر می پذیرفت و تحول و تطور آن به صورت درون از آهنگی کند و هم آهنگ با سایر پدیده های هنری و اجتماعی برخوردار بود. از دوره قاجار در پی آمد و شد سفرا و هیئت های سیاسی، اقتصادی و در مواردی کمیسیون های مذهبی اروپایی، روسی و هیئت های عثمانی به ایران به تدریج برخی عناصر و خصوصیات معماری ایرانی به تقلید از سرزمین های مزبور و به ویژه اروپا دگرگون شد در این مجموعه به بررسی ارزش های دیرپای معماری ایران خواهیم پرداخت هدف بررسی تاریخی نیست بلکه تماشای کلی گذشته در حکم گنجینه ای است که میت وان بخش هایی ایز آن را بر پایه نیازهای فرهنگ امروز دوباره مطرح کرد به رغم دگرگونی های فراوانی که طی هزاران سال گذشته در مماری ایران رخ داده است می توان در روند تاریخی این مجموعه مشابهت های بسیار دید در یک مجموعه معماری نقش های کاشی که بخشی از کل معماری را می سازند در خود کامل اند آیات قرآن، اشعار و کتیبه ها در اوج مال اند و مقرنسکاری در گچبری و کاربندی هر کدام به تنهایی صنعت املی را عرضه می کنند. چنین کمال یافتگی در خود و در همان حال جزی یک منظومه کامل دیگر بودن از ارکان اساسی تمام هنرهای ایران است در سال های اخیر تلاش هایی برای جبران کاستی هایی در مورد نگرش مردم دباره معماری ایران انجام شده است که ناکافی بوده است از این رو در این پروژه این موضوع مورد مطالعه قرار گرفته و هدف کلان زیر را دنبال می کند شناخت و شاخص نمودن عوامل تاثیرگذار و برجسته معماری ایران قبل و بعد از اسلام و اثرات آن در معماری معاصر.

کلیدواژه ها:

سبک ، تاریخ ، معماری معاصر ، عوامل تاثیرگذار ، معماری ایرانی ، فرهنگ