ارزیابی پیامدهای تغییر آب و هوا و نقش کنوانسیون تغییرات اقلیم پروتکل کیوتو در پاسخگویی به آنها

تغییر اقلیم یکی از مهمترین چالش های چند دهه اخیر است که باعث نگرانی صاحب نظران و مسئولان آگاه در سراسر جهان، به ویژه نقاط آسیب پذیر شده است. به طوری که این موضوع را می توان مهمترین مسئله زیست محیطی دانست که صاحب نظران عرصه های دانش و سیاست را به تفکر و تعمق بیشتر وا داشته است. تغییر اقلیم از یک سو معلول عواملی همچون توسعه ناپایدار فعالیت های بشری و از جمله مصرف بی رویه سوخت های فسیلی و افزایش تولید گازهای گلخانه ای است و از سوی دیگر علت اصلی بسیاری از نابسامانی ها و بی نظمی های چرخه حیات به شمار می رود. خوشبختانه این پدیده در سال های اخیر در کانون توجه جامعه جهانی قرار گرفته و باعث گردیده است که برای مبارزه یکپارچه با آن توافق هایی در قالب چارچوب های حقوقی صورت پذیرد. کنوانسیون تغییرات اقلیم و پروتکل کیوتو سرآغاز مبارزه مشترک جهانی بر علیه تغییر اقلیم می باشد. اما تجربه جهانی در حدود یک دهه پس از اجرایی شدن کنوانسیون مذکور نشان می دهد که کنوانسیون نتوانسته است آن طور که انتظار می رفت بطور جامع پاسخگوی معضلات و پیچیدگی های موضوع باشد. لذا به نظر می رسد مبارزه با تغییر اقلیم و آثار آن، نیازمند تدوین چارچوب های حقوقی جامع تری است که بتواند پاسخگوی خلاءهای متعدد کنونی باشد. در این مقاله سعی گردیده با نشان دادن پیامدهای ویرانگر تغییر اقلیم، بر اهمیت آن تاکید شده و با نگاهی اجمالی به خلاءها و مشکلات اجرایی و حقوقی، پیشنهاداتی در جهت حل این مشکلات داده شود.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، کنوانسیون ، پروتکل کیوتو ، توسعه پایدار ، گاز های گلخانه ای