بررسی آسیب پذیری ویژه آبخوان دشت تبریز با ارائه مدل جدید DRAIA

عوامل مختلفی مانند؛ برداشت مازاد، فعالیتهای کشاورزی، صنعتی و شهری آلاینده های مختلفی را به آبخوان دشت تبریز وارد کرده و کیفیت آب زیرزمینی را تحت تاثیر قرار داده است. به همین دلیل ارزیابی آسیب پذیری آب های زیرزمینی یکی از فاکتورهای مهم درتصمیم گیری های مهم مدیریتی در این دشت می باشد.دراین مطالعه به منظور تعیین آسیب پذیری ویژه آبخوان دشت تبریز مدل جدیدی به نام DRAIA طراحی شده است که مکمل مدل آسیب پذیری ذاتی (DRASTIC) خواهد بود که توسط EPA ارائه شده است. بر اساس نقشه پهنه بندی آسیب پذیری ویژه آبخوان دشت تبریز در مقابل آلودگی با استفاده از مدل DRAIA که در آن از پنج پارامتر چگالی جمعیت، تاسیسات غیر مسکونی، مناطق کشاورزی، تاثیر چاه های پمپاژ و تاثیر رودخانه ها استفاده شده است و تلفیق آن با نتایج حاصل از نقشه آسیب پذیری ذاتی دشت تبریز با استفاده از مدل درستیک نقشه آسیب پذیری کل ارائه گردیده است و به کمک مقادیر نیترات موجود در آب زیرزمینی این مدل واسنجی (کالیبره) گردید. بر این اساس پهنه عمده آسیب دشت تبریز شامل آسیب پذیری متوسط تا زیاد می باشد که 41/49% منطقه را در بر می گیرد و بقیه نواحی با پهنه های آسیب پذیری خیلی کم (16/60%) کم (12/94%)،کم تا متوسط (15/74%)،زیاد (9/40%) و خیلی زیاد (3/18%) منطقه را شامل می شود.

کلیدواژه ها:

زیرزمینی ، پتانسیل آلودگی ویژه ، آسیب پذیری کل ، دشت تبریز ، DRAIA