مدیریت آب در شبکه های ایران باستان

از ابتدای تاریخ سرزمین وسیع ایران با کمبود آب و مرتب نبودن بارش روبرو بوده است، و به همین جهت ساختن سد و شبکه های آبیاری و قنات و کاریز کار عادی حساب می شده. بهمین جهت ایرانی ها اولین مردمانی بودند که این دانش و فن آوری را دانسته، و استادان ایرانی آنرا به شمال هندوستان، شمال آفریقا و اسپانیا بردند. البته قبل از قرن 20 شبکه های آبی برای آبیاری و کشاورزی بود، اما از قرن 20،انرژی به آن اضافه گردید، و سپس آب شرب هم اهمیت فراوان و اصلی پیدا کرد. تمدن های باستانی همگی در کنار رود های بزرگ شکل گرفتند، مانند: نیل، دجله، فرات، سند، گنگ، هوانگهو، یانگ تسه، و... اما تنها تمدنی که به دور از هر گونه رودخانه عظیم شکل گرفت و مالک الرقاب جهان باستان شد، تمدن ایران بود. جهش چشمگیر ایرانان مدیون قنات و کاریز، و آب شناسی اصولی بود. در زمان سلسله هخامنشیان، اگر کسی زمین بایری را آبیاری می کرد، تا پنج نسل از پرداخت هر گونه مالیات معاف بود .در این مقاله وضعیت مدیریت آب در شبکه آبیاری ایران باستان مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

مدیریت ، شبکه آبیاری ، ایران باستان