آراز جدیری لکپور - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه، دانشگاه آزاد یزد
محمد قاسم وتر - استادیار، عضو هیئت علمی پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله ایران
محمدرضا جواهری - استادیار، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد تفت

امروزه استفاده از سیستم قابهای خمشی بدلیل عدم ایجاد محدودیت های معماری بسیار مورد استقبال قرار گرفته است. با توجه به فصل سوم، ضوابط طرح لرزه ای، مبحث دهم مقررات ملی ساختمان، طرح و اجرای ساختمان های فولادی در قاب های خمشی قرار دادن ورق های پیوستگی در داخل ستون ها الزامی است. در ستون های دارای مقطع قوطی شکل قرار دادن ورق های پیوستگی دارای مشکلات اجرایی فراوانی می باشد. استفاده از اتصالاتی که نیازمند ورق های پیوستگی نباشند یعنی اگر بتوان به روشی از خمش بال ستون، لهیدگی و چین خوردگی جان ستون جلوگیری نمود، این روش بسیار مورد توجه مهندسین قرار خواهد گرفت. در این تحقیق ما به بررسی دو اتصال گیردار پرداخته ایم. هر دو نمونه آزمایشگاهی با مقیاس واقعی ساخته شده اند. نمونه اول اتصال مستقیم و نمونه دوم اتصال با ورق های کناری است. در نمونه اتصال مستقیم، در ستون دارای ورق های پیوستگی می باشیم ولی در اتصال با ورق های کناری، ستون دارای ورق های پیوستگی نمی باشد. از نتایج مشترک هر دو تست به این می توان اشاره نمود که هر دو اتصال در دسته قاب های خمشی ویژه قرار می گیرند

اتصال مستقیم، اتصال با ورق های کناری، ورق های پیوستگی، قاب خمشی ویژه، اتصالات گیردار