تاثیر د- تاگاتوز و اینولین بر ویژگی های رئولوژیکی و حس شیرنی سنتی یزد/ باقلوا

هدف: شیرینی محصولی پرطرفدار در بن گروه های سنی مختلف است که می توان با جایگزین کردن ساکارز با کربوهیدرات هایی با قابلیت هضم کم باعث جلوگیری از فساد دندانها، کاهش کالری و نمایه گلایسیمی شد. در این مطالعه اینولین به عنوان یک فیبر رژیمی و د-تاگاتوز که یک ستو هگزوز طبیعی با شیرین کنندگی مشابه ساکارز است به عنوان جایگزین ساکارز انتخاب شد و با درصدهای اختلاط 0:100، 25:75، 50:50، 75:25، 100:0 در تهیه باقلوا مورد استفاده قرار گرفت و خواص رئولوژیکی و حسی آنها بررسی شد. برای بررسی خواص رئولوژیکی ، نمودار تنش برشی در برابر سرعت برشی رسم گردید. در همه نمونه ها رفتار تیکسوتروپی مشاهده شد. مناسب ترین مدل برای ارزیابی رفتار جران نمونه ها، مدل ویندهب بود که دارای کمترین میزان انحراف استاندارد بود. میزان تنش تسلیم خطی در باقلوا با افزایش میزان تاگاتوز افزایش یافته و با کاهش میزان اینولین ، گرانروی ب نهایت (η بی نهایت) و گرانروی ظاهری کاهش یافت. از لحاظ ویژگی عطر و بو نمونه 1 کمترین امتیاز و نمونه 5 بیشترین امتیاز مربوط به ویژگی طعم و مزه را کسب کردند. نمونه 4 بهترین و نمونه 1 بدترین احساس دهانی را ایجاد کردند.

کلیدواژه ها:

اینولین ، تاگاتوز ، باقلوا ، خواص رئولوژیکی ، گرانروی ظاهری