مریم رمضانی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه زمین شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان( اصفهان)
سید حسن حجازی - استادیار گروه زمین شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان(اصفهان)
واچیک هایراپطیان - استادیار گروه زمین شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان(اصفهان)

منطقه مورد مطالعه در 55 کیلومتری شمال شرق اصفهان واقع در جنوب روستای چاهریسه با 252 متر ضخامت و متشکل از آهک، دولومیت و رسوبات مخلوط آواری کربناته به همراه میان لایه هایی از ماسه و شیل با سن گودالوپین و لوپینگین می باشد. در مرز زیرین آن پس از عملکرد فاز کوهزایی هرسی نین رسوبات پرمین زیرین قرار گرفته و در مرز بالای آن پس از افق لاتریتی به صورت ناپیوسته ماسه ودولومیت تریاس زیرین قرار دارد. تاثیر زیاد فرآیندهای دیاژنتیکی بر منطقه، تعیین کانی شناسی اولیه را صرفا براساس خصوصیات پتروگرافی مشکل ساخته است. آنالیزهای ژئوشیمیایی و مطالعه عناصراصلی و فرعی نشان دهنده مینرالوژی اولیه آراگونیت برای این آهک هاست که در یک سیستم دیاژنتیکی نیمه بسته تا باز قرار گرفته اند. این کربنات ها به دلیل دارا بودن میزان کمتر Sr (1064ppm) و Mg (0,72 درصد) و میزان بیشتر Mn (209 ppm) و Fe (1355 ppm) در مقایسه با کربنات های مناطق حاره ای (tropical) دارای خصوصیاتی شبیه به کربنات های مناطق معتدله هستند ولی به علت قرار گرفتن در عرض جغرافیایی0 تا 30 درجه از نوع کربنات های آب سرد(cold-water carbonate ) می باشند.

پرمین، چاهریسه، مینرالوژی اولیه، آنالیز ژئوشیمیایی