مقایسه روشهای تجربی در برآورد حساسیت سازندها به فرسایش (مطالعه موردی: حوزه سه قلعه سرایان)

فرسایش و تولید رسوب یکی از معضلات طبیعی است که تحت تاثیر فعالیت های نادرست انسانی، تشدید می گردد. عوامل موثر در فرسایش و رسوب شامل عوامل طبیعی و انسانی می باشد. یکی از مهمترین عوامل موثر در میزان فرسایش و رسوب، حساسیت سنگ و سازند به فرسایش می باشد. تاکنون روشهای مختلفی جهت برآورد این میزان ارائه شده است، در این مطالعه اقدام به مقایسه روشهای مختلف برآورد حساسیت سنگ به فرسایش در حوزه سه قلعه سرایان شده است. بدین منظور نقشه زمین شناسی منطقه تهیه شده سپس با استفاده از جداول مذکور در هر روش اقدام به امتیازدهی و برآورد حساسیت سنگها و سازندها به فرسایش گردید. روشهای مورد مقایسه در این مطالعه شامل روشهای FEIZNIA، REZOSKI، EPM و PSIAC بوده است. نتایج نشان می دهد در روش فیض نیا مناطق با حساسیت زیاد به فرسایش محدوده بیشتری را در منطقه مورد مطالعه به خود اختصاص داده است. که در روش پسیاک عرصه های کمتری را شامل می شود. در روش ای پی ام تاحدودی نتایج عکس این موضوع بوده است. به نظر می رسد چنانچه بتوان از روشهای عددی برای برآورد حساسیت سنگ ها به فرسایش استفاده نمود، نتایج بهتری حاصل گردد.

کلیدواژه ها:

فرسایش پذیری ، سازندهای زمین شناسی ، روش های FEIZNIA ، REZOSKI ، EPM و PSIAC