بررسی وضع مصرف میان وعده غذایی و چاقی در دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی منطقه شش تهران در سال تحصیلی 88-87

هدف: هدف این مطالعه تعیین میان مصرف میان وعده غذایی و چاقی در دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی منطقه شش تهران در سال تحصیلی 88-87 است. روش پژوهش: در این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی تحلیلی که روی 460 دانش اموز انجام شد، ابزار گرداوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته شامل سوالاتی درباره دفعات، نوع و مقدار مصرف میان وعده غذایی و اندازه گیری قد و وزن دانش آموزان مورد بررسی بود. انرژی درافتی از میان وعده مصرف شده با استفاده از نرم افزار Food Processor و وزن میان وعده دریافتی با استفاده از کتاب معیارهای خانگی محاسبه شد. برای محاسبه چاقی از منحنی CDC استفاده شد. داده های به دست آمده در نرم افزار SPSS نسخه 16 با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی تجزیه و تحلیل شد. نتایج و بحث: 17/9 درصد دانش آموزان مورد بررسی میان وعده ناسالم و 60/8 درصد میان وعده های سالم و ناسالم مصرف می کردند. 17/8 درصد دانش آموزان تحت مطالعه اضافه وزن و 15/4 درصد چاق بودند. بین تعداد دفعات مصرف میان وعده با سن دانش اموزان (r=0/16 و p=0/001)، بین انرژی مصرفی در میان وعده دانش آموز با درآمد خانوار، (r=0/12 و p=0/004) ، بین چاقی با سن دانش آموزان (p=0/002) و بین چاقی دانش آموز با تعداد کل فرزندان خانواده ارتباط معنی دار مشاهده شد (p=0/02). نتیجه گیری کلی: درصد مصرف میان وعده ناسالم و اضافه وزن و چاقی در دانش آموزان مورد بررسی نامطلوب است و آموزش مصرف میان وعده سالم در سنین مدرسه ضروریست.

کلیدواژه ها:

میان وعده ، چاقی ، منحنی CDC ، دانش آموزان پسر