فاطمه معینی فر - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه شیراز
عبدالرضا پاکشیر - دکترای شهرسازی، استادیار دانشگاه شیراز
مهسا شعله - دکترای شهرسازی، استادیار دانشگاه شیراز
خلیل حاجی پور - دکترای شهرسازی، استادیار دانشگاه شیراز

بافت های فرسوده و ناکارآمد شهری بخش قابل توجهی از سطح شهرها را تشکیل می دهند. این بافت ها از یک سو، از مشکلات کالبدی، عملکردی، ترافیکی و زیست محیطی رنج می برند و از سوی دیگر مهمترین پتانسیل شهرها برای استفاده از زمین محسوب می شوند. شهر شیراز دارای بافتهای فرسوده متعدد می باشد که به تدریج و به دلایل مختلف در حال نابودی است. شاید پاره ای از علل اساسی این مرگ تدریجی، عدم مشارکت و حضور جدی مردم در برنامه ها و طرح های توسعه شهری، عدم ارتباط دو سویه بین مردم و مدیریت شهری و عدم هماهنگی بین سازمان های مسئول باشد. این پژوهش تحلیلی- توصیفی بر آن است تا ضمن بررسی دیدگاه های صاحبنظران در این زمینه، میزان و نحوه مشارکت مردمی در وضع موجود بافت فرسوده محله مهدی آباد شیراز را مورد توجه قرار دهد و سپس به بررسی عوامل و شاخص های مؤثر بر مشارکت پذیی، پیش شرط های اصلی تحقق امر مشارکت و موانع آن بپردازد. با توجه به نتایج پژوهش می توان شاخص های مشارکت پذیری را به شرح زیر بیان نمود: شاخص های اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی، منزلتی کالبدی، زیبائی شناختی و شاخص های مدیریتی

شاخص های مشارکت پذیری، بهسازی و نوسازی، بافت فرسوده، مهدی آباد، شیراز