بررسی شاخصه های طراحی معماری همساز و همگون با اقلیم و ارائه راهکارهای بهینه برای طراحی در این اقلیم (نمونه موردی: طراحی معماری اقلیمی در اقلیم سرد و کوهستانی شهر سنندج)

مفهوم پایداری در دهه 1970 میلادی، نتیجه آگاهی بشر نسبت به مسائل محیط زیست و مشکلات فرهنگی- اجتماعی و اقتصادی می باشد. یکی از مهمترین اهداف توسعه پایدار، حفظ طبیعت و اصلاح نگاه به آن و همچنین اهمیت نقش اقلیم در م عماری است. آنجه که در این تحقیق مورد توجه قرار گرفته است رویکرد معماری پایدار نسبت به مسائل محیطی و اقلمی است؛ هر چند که جداکردن این موضوع از سایر جنبه های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی کاری دشوار است. هدف این تحقیق این است که با توجه به رشد جمعیت شهر سنندج و الزام به زندگی آپارتمان نشینی و اقلیم سرد کوهستانی، مجتمع مسکونی در سنندج طراحی شود که از الگوهای معماری پایدار در جهت سازگاری با اقلیم و طبیعت استفاده شود و در طراحی حجم های مسکونی سعی شود از معماری پلکانی و بومی منطقه که بعد پایداری نیز دارد استفاده شود. همچنین آسایش و آارمش ساکنین مجتمع مسکونی مورد اهمیت قرار گیرد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی تحلیلی می باشد که نتایج به دست آمده از این تحقیق با هدف معماری پایدار و رویکرد طراحی اقلیمی به اصلاح رابطه انسان، معماری و اقلیم و محیط می پردازد.

کلیدواژه ها:

طراحی ، اقلیم ، معماری ، همسازی ، سنندج