ارزیابی توانهای محیطی در برنامه ریزی سکونتگاه های شهری پایدار (نمونه موردی: شهرستان دماوند)

ارزیابی توان های محیطی امروزه به عنوان یکی از مباحث پایه ای برنامه ریزی های اقتصادی، اجتماعی و طرح های شهری و فراشهری مطرح است. تلاش برای حفظ تعادل محیط زیست، موفقیت آمیز شدن پروژه های عمرانی و صرفه جویی در هزینه های اجرایی را می توان از مهمترین دلایل رویکرد به توان سنجی محیطی طی سال های اخیر، خصوصاً در حوزه برنامه ریزی توسعه منطقه ای عنوان نمود. زیرا هر گونه اقدام عمران منطقه ای رابطه تنگاتنگ با محیط طبیعی این مناطق دارد. شهرستان دماوند یکی از مناطقی جغرافیایی استان تهران و دارای 5 دهستان، 5 شهر و 111 روستا می باشد. این منطقه که از 4 منطقه شهری تشکیل یافته، از پتانسیل های محیطی متفاوتی برخوردار است. مقاله حاضر به ارزیابی توان های محیطی منطقه دماوند پرداخته و تأثیر این پتانسیل های محیطی را در برنامه ریزی سکونت گاه های شهرستان مورد بررسی قرار داده است. نتایج ارزیابی ها نشان می دهد که منطقه مورد مطالعه دارای پتانسیل های محیطی مساعدی برای توسعه سکونت گاه ها و توسعه اقتصادی منطقه می باشد.

کلیدواژه ها:

توسعه منطقه ای ، ارزیابی توان های محیطی ، شهرستان دماوند ، سکونتگاه های شهری پایدار ، ابعاد سکونتگاه های پایدار