بررسی و شناسایی نگره اسلامی در مسکن اهواز (نمونه موردی: محله عامری)

در تفکر اسلامی اصل، رسیدن به کمال مطلوب الهی است که در نهاد انسان فطرتاً وجود دارد. مسکن سنتی به علت جوابگویی به این نهاد فطری با انسان انس دارد. لذا مسکن سنتی را نمی توان تنا به لحاظ کالبدی، هندسی و فرمی توصیف ک رد، بلکه معانی ورای آنها از اهمیت بیشتری برخوردارند. معانی پنهانی ناشی از حقایق مکتوم در مشیت الهی و غیر قابل رویت است و تنها از طریق جلوه های جهان کون و مکان به وسیله خدا بر ما آشکار و قابل رویت می گردد. اجزای مختلف مسکن سنتی نه به کمک عملکرد فضاها و نه به دلیل اقلیم، اطراف حیاط قرار گرفته اند؛ بلکه بر اساس معانی حاصل از فراآگاهی معماران، شکل گرفته اند. معماران سنتی با درنظر آوردن معانی بی شکل و تجسم بخشیدن به آنها در قالب اشکال معماری، تصورات خود را از عالم و در نتیجه مثبت الهی در بنا و دست ساخت های خود ، به منصه ظهور رسانده اند. این معانی و ویژگی های درونی و فطری ا نسان که در مسکن سنتی تأثیرگذار است عبارتند از گرایش به حقیقت جزیی، خلاقیت و ابداع، خیر و فضیلت، جمال و زیبایی و عشق روحانی و پرستش، تحلیل گرایش های فوق می تواند نگره های اسلامی در مسکن سنتی محله عامری اهواز تبیین نماید و از طریق آن امکان دستیابی به عالیه های پنهان تفکر را فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

مسکن ، نگره اسلامی ، مسکن سنتی ، سیرت مسکن سنتی ، محله عامری اهواز