ریحانه قاسم زاده
مائده قاسم زاده
مهدیه طایفه رستمی

اصطلاح توسعه پایدار و توسعه پایدار محله ای، در حال حاضر به عنوان پارادایم غالب در الگوهای برنامه ریزی اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی مطرح می شود. ابعاد اجتماعی پایداری، با مفاهیمی چون مشارکت، رفاه، تعلق خاطر، هویت، امنیت، عدالت و مدیریت و برنامه ریزی خرد مقیاس همراه است که در واقع جوهره شکل گیری و بقاء محلات شهری به حساب می آیند. هدف پژوهش حاضر، سنجش و سطح بندی در 4 محله ناحیه شهری طرشت بر مبنای شاخص های پایداری اجتماعی و تبیین اهمیت روح اجتماعی محلات به عنوان هسته های اصلی تشکیل دهنده در زندگی شهری است. پژوهش حاضر به لحاظ ماهیت، از نوع تحقیقات بنیادی و بلحاظ روش انجام از نوع توصیفی- تحلیلی است. که 8 شاخص در ابعاد اجتماعی- فرهنگی، اقتصادی- رفاهی، محیطی- کالبدی و زیست محیطی – کارکردی مورد استفاده قرار گرفت. جمع آوری اطلاعات به صورت میدانی صورت گرفته و در مرحله تحلیل، از مدل کمی تصمیم گیری چند معیاره ELECTRE برای سنجش وضعیت پایداری اجتماعی محله های شهری استفاده شد. یافته های تحقیق حاکی از آن است که میزان پایداری اجتماعی محلات مورد مطالعه بدین ترتیب اولویت بندی می شود؛ محله«دریان نو» با 3 امتیاز به عنوان محله پایدار، محله «صادقیه» با 1 امتیاز به عنوان محله نیمه پایدار، و محله های «طرشت» و «جاوید آباد»، با کسب امتیاز 2- به عنوان محله ناپایدار

شاخص های پایداری، پایداری محله ای و اجتماعی، مدل ELECTRE، ناحیه شهری طرشت