علی قاسمی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

گردشگر و اقتصاد گردشگری کنونی، در حال تبدیل شدن به یکی از ارکان اصلی اقتصاد جهان می باشد. افزون بر این بسیاری از برنامه ریزان و سیاستگذاران توسعه نیز از صنعت گردشگری به عنوان رکن اصلی توسعه پایدار یاد می کنند. در این راستا گردشگری روستایی نیز جزئی از صنعت گردشگری به حساب می آید که با برنامه ریزی اصولی و شناسایی مزیتها و محدودیتها می تواند نقش مؤثری در توسعه این مناطق و در نتیجه توسعه ملی و تنوع بخشی به اقتصاد ملی داشته باشد. هدف از پژوهش فوق، تعیین و شناسایی ظرفیتها در جهت توسعه گردشگری پایدار روستای التپه در شهرستان بهشهر می باشد. و اینکه حوزه گردشگری چه نقشی در توسعه پایدار اقتصادی- اجتماعی این روستا دارد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی از نوع پیمایشی و مطالعات میدانی و کتابخانه ای است. و با تعیین نقاط قوت، ضعف، فرصتها و تهدیدها با استفاده از مدل (SWOT) به ارائه استراتژی و راهبردها در جهت توسعه گردشگری و نهایتاً توسعه پایدار اقتصادی- اجتماعی روستای التپه می پردازد. جامعه آماری مورد مطالعه، شامل 218 نفر که متشکل از دو گرو (78 نفر گردشگر و 140 نفر مردم) می باشد. و از روش نمونه گیری کوکران استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که نخست آستانه آسیب پذیری روستای التپه به لحاظ وجود منطقه تفریحی عباس آباد و چشم انداز منحصر به فرد محیط روستا بالاست. سپس گردشگری روستایی در این روستا نیازمند بازنگری و ارائه سیاستهای مناسب در جهت رفع محدودیتها و استفاده از مزیتهای نسبی موجود می باشد.

گردشگی روستایی، توسعه پایدار، توسعه اقتصادی، التپه، بهشهر